Chapter 28

Davienne Aphrael Price

De volgende ochtend werd wakker rond een uur of twee. Toen ik overeind kwam zag ik dat de normaalgesproken lege en nogal kale kamer was gevuld met drie prachtige boeketten met lelie's. Ik kwam overeind en ging opzoek naar de kaartjes, één kaartje bevatte ook echt een inhoudelijke tekst:Die shampoo was hilarisch. Seamus had zijn woorden dus letterlijk gebruikt, hij had de afzender van de shampoo een bloemetje gestuurd, ik vroeg me af of Theodore ook een boeket met zonnebloemen had gekregen. Op het ene kaartje stond alleen een tekeningetje van een lelie om de D, de eerste leeter van mijn naam en de volgende bevatte zelfs helemaal geen kaartje. Ik zuchtte, dat de een van Seamus was en dus gewoon een bedankje voor de geweldige grap was duidelijk maar wat ik met de andere twee aan moest wist ik niet, ach, een meisje kon nooit genoeg aanbidders hebben. Ik trok snel mijn kleding aan en liep de trap af. Theodore zat daar al en keek op. 'Wil je mee gaan ontbijten?' vroeg ik hem met smekende ogen aankijked. Hij knikt en kwam overeind. 'Ja, en je gaat dit niet geloven maar ik heb een bos zonnebloemen gekregen met een bedankje voor de grap met de shampoofles,' zei hij.
Ik grinnikte bij de gedachte aan Seamus die bloemen kocht voor Theodore. 'Vreemd, ik heb vanochtend ook drie bossen lelies gehad waarvan eentje als bedankje voor de shampoo en waar die andere twee vandaan komen is voor mijzelf ook nog een groot raadsel.'
Theodore keek even bedachtzaam voor zich uit. 'Je moet je aanbidders binnenkort van je afslaan,' zei hij en hij sloeg lachend zijn arm om mijn schouder. Ik lachte met hem mee en aalde mijn schouders op. 'Ik kan nooit teveel aanbidders hebben Theodore, weet je hoe handig die slaafse jongens zijn? Ze dragen je tas, zorgen ervoor dat je de beste plek op de tribune hebt enzovoort.'