In het ziekenhuis - Deel 2

'Wat bedoeld Louis daarmee?' vroeg ik snikkend.
'Ik weet het niet Jess, ik weet het echt niet.' zei Harry.
'Wil je hem niet eens bellen?' vroeg ik.
'Ja, wacht.' zei hij en hij nam zijn gsm.
'Het spijt me, hij neemt niet op.' zei hij na een tijdje.
'Ik heb wel een bericht van Niall.' zei hij nog.
'Wat schrijft hij?' vroeg ik.
'Of ik hun wil gaan halen aan het politiekantoor, en is het goed dat we dan alle 4 nog eens langskomen?' vroeg Harry.
'Tuurlijk heel graag zelfs.' zei ik.
Ik gaf Harry een dikke knuffel en hij verliet de kamer.
Ik probeerde wat te slapen toen er opnieuw op de deur geklopt werd.
'Binnen.' riep ik, de verpleegster kwam binnen.
'Heb ik je wakker gemaakt?' vroeg ze.
'Nee hoor, ik sliep nog niet echt.' zei ik.
'Louis staat voor de deur.' zei ze.
'Laat hem binnen, dat moet je toch niet vragen.' zei ik opdringerig.
Ze liep naar de deur.
'Waar is hij?' vroeg ik.
'Hij... Hij is weg.' zei ze verbaasd.
'Weg?' riep ik boos.
'Er ligt wel een briefje op de grond voor je.' zei ze en kwam me het briefje geven en ze verliet de kamer.
Ik bedacht wat er in het briefje kon staan.
10 minuten lang keek ik naar het briefje en ik kreeg dan toch de moed om het te openen.
Schat,
Ik kom morgen langs, ik moet even alles op een rijtje zetten.
En morgen praten we wel.
Louis.
'Waarom zo kort af? Geen kusjes? Geen iloveyou?' fluisterde ik.
Ik begon spontaan te wenen tot de deur open ging en Harry, Liam, Niall en Zayn voor me stonden.
Niall liep onmiddelijk naar me en gaf me een stevige knuffel.
'Alles komt goed.' fluisterde hij en gaf me een kusje op mijn voorhoofd.
Ik begon nog meer te wenen.
Liam en Zayn kwamen ook naar me en gaven me een knuffel.
Ik liet het briefje van Louis aan de anderen zien.
'Waarom doet hij dit?' Hij weet dat ik van hem hou en hem nodig heb.' zei ik snikkend.
'Hij zal wel een goede reden hebben.' zei Liam.
'Wacht maar af tot morgen.' zei Zayn.
'Ja, ik zal geen andere keus hebben.' zei ik.
'Wil je dat er iemand van ons bij je blijft vanacht?' vroeg Zayn.
'Ja, dan ben ik gerust.' zei ik.
'Ik zal wel blijven.' zei Harry.
'Dankje.' zei ik.
De verpleegster kwam binnen.
'Het is half 12, het is best dat jullie nu naar huis gaan zodat de patiënt kan rusten.' zei ze.
'Is het goed als ik blijf slapen?' vroeg Harry.
'Ja hoor, geen probleem.' zei ze en liep terug de kamer uit.
'Ik voer ze even naar huis en kom binnen 30 minuutjes terug.' zei Harry.
'Ok.' zei ik en gaf iedereen een kus.
Niet veel later viel ik in slaap.