052|| Back to black
~ Mila Adams
De klanken van het liedje dringen mijn oren binnen. Ik ken het liedje maar al te goed. Het is een van mijn favoriete liedjes van Adam Lambert. Ik sluit mijn ogen en laat me voor een moment meevoeren door de klanken van Bill zijn stem.
‘Hier,’ mompelt Frederique en houdt me een microfoon voor. Verbaasd kijk ik haar aan, maar het enige wat ze doet is me een duwtje in de rug geven. Bill kijkt me met glimmende oogjes aan.
Het voelt goed om weer te zingen. De hele week heb ik me zo stil mogelijk gehouden.
I get kind of dark, let it go too far.
I can be obnoxious at times,
but try and see my heart, 'cause I need you now.
So let me down, you're the only thing in this world...
I would die without.
Bill kijkt me breed lachend aan en samen zingen we het refrein nog twee keer. Ik ben ondertussen het podium op gelopen en ben naast Bill gaan staan. Hij slaat zijn arm om me schouders en lacht. Ja, ik heb hem gemist. Hoewel ik het niet toe wil geven, heb ik hem gemist. Op de een of andere manier voegt hij iets toe aan mijn leven. Ik ben me gaan verheugen op onze middagen samen in het auditorium, alsof het een verslaving is.
Reageer (5)
snel verder !
1 decennium geledenMoooi!
1 decennium geledenSnel verder! <33
geef het gewoon toe Mila:X
1 decennium geledeniedereen wil nou eenmaal bij hem zijnxD
Prachtig!
1 decennium geledenSnel verder <3
Heel mooi deeltje!
1 decennium geledenSnel verder!
x