II

We zaten in een taxi, op weg naar dat huis. Dat klotehuis. Waarom ston dhte in Amerika en niet gewoon in Nederland? Dan was ik hier nu niet. We moesten tien minuten in de auto zitten en toen stopte de chauffeur. 'We're here', zei hij. Ik duwde de deur open en keek naar het huis. Het was best mooi, maar toch. Ik was nu liever op een plek dat ík thuis noemde. We betaalden de chauffeur wat geld en even later kwam ook de verhuiswagen aan rijden. Het was een klein busje, waar al onze spullen ingepropt waren. Toen de mannen in blauwe pakken klaar waren met de dozen uitladen ging die ook weg. Mijn moeder opende de voordeur en we liepen naar binnen. De woonkamer en keuken waren, moest ik toegeven, zo slecht nog niet. We liepen de trap op en mijn moeder vertelde me waar ik mijn slaapkamer kon vinden. Aan het eind van de hal, links. Nou, oké, hier gaan we dan. Ik opende de deur en ik wist meteen dat dít echt een slaapkamer voor mij was. Ik zette meteen alle dozen in mijn kamer en had binnen twee uur alles uitgepakt en ingericht. I'm ready to go.