I

Schreeuwen. Dat is wat ik deed. En schelden. Boeit wat, dat mijn ouders weer iets nieuws willen. Mijn leven moeten ze niet uit elkaar rukken. Maar dat deden ze nog. Ze konden toch niet van me verwachten dat ik alles zomaar zou laten vallen en vrijwillig met ze mee zou gaan? Dat deden ze toch. Nou, dat liet ik dus niet van mijn kant gaan. Ik heb mijn spullen gepakt en heb een week bij een vriendin geslapen, maar toen kwamen mijn ouders erachter en ze zetten me alsnog samen met hun in het vliegtuig. Dit was dus wel het laatste wat ik nu kon gebruiken.