O23 | Justin D. Bieber

'Mam, rustig. Wat is er aan de hand?' vraag ik lichtelijk in paniek, Niall en Harry keken me bezorgt aan.
'Jaxon en Jazmyn... Ze waren niet op school... Ik-ik kwam ze ophalen' stotterde mijn moeder door haar tranen heen. Shit. Hij had me, ik heb 4 zwakheden, Jaxon, Jazmyn, mijn moeder en die kabouter naast me.
'Mam, doe de deur op slot en ga het huis niet uit. Ik kom eraan' ei ik vastbesloten.
'En mam? Bel de politie'
'Oke... Doe voorzichtig' zei de trillende stem van mijn moeder, ik hing op en stopte mijn mobiel terug in mijn tas.
'Ik ga, ik ben minstens een week weg' zei ik bars en ik beende weg, Niall greep mijn pols beet.
'Ho ho, ik dacht het niet. Wat is er aan de hand?' Niall keek me streng aan met zijn oceaan blauwe ogen. Ik brak.
'Niall, hij heeft jaxo en jaz... Ik moet ze helpen' huilde ik, het maakte me niets uit dat we op een overbevolkt strand waren. Niall sloeg zijn armen om mij heen en streelde troosten door mijn haren.
'Ik ga met je mee' Zei Niall vast besloten.
'Wij ook' klonken de stemmen van Louis en Harry, ze hadden alles al gehoord.
'Nee, dat kan niet... Hij is gevaarlijk' zei ik met een trillende stem, Louis keek me doordringend aan.
'Daarom juist' antwoordde hij.
We liepen terug naar onze handdoeken, Niall, Louis en ik pakten onze spullen hier en Harry nam Gwen even apart. Gwen bleef hier na veel discussiëren met ons. Helemaal aangekleed en met onze spullen achterin reden we eerst naar Harry's huis. Binnen 10 minuten stond hij weer op de stoep met een weekend tas in zijn hand. Snel reden we naar het weeshuis en pakten onze spullen, we legden uit aan Rosa wat er aan de hand was en vertrokken. Nu moesten we met z'n vieren de verschrikkelijke 8 uur durende reis naar Mullingar doorkomen.