Ga niet bij me weg!

Ik ruk de tralies weg van beide kooien en val op mijn knieën.
Ik leg mijn klauw in hun polsen om hartslag op te vangen, maar ik voel niks.
Ik laat hun polsen los en laat me op de grond vallen.
Ik wil mijn tranen binnen houden, maar het lukt niet.
Niemand zou dit me ooit vergeven, ik zou vreselijke problemen krijgen, en ook ikzelf zou er nooit overheen komen.
Als ik mijn ergste huilbuien kwijt ben, is het doodstil.
Het enige wat ik hoor is de wind, die de schilderijen in het kasteel doet kraken.
Ijzige stilte omhult me.
Was dit maar nooit gebeurd!
Dan krijg ik een idee, mijn tijdkracht!
Ik doe mijn best om terug te zappen, maar het lukt niet.
Het lukt gewoon niet...
Er moet toch een andere manier zijn?
Ik begin te denken en leun daarbij tegen de stenen wand aan.
Ik kijk door het raam, vol spinnewebben.
Het raam ziet bijzonder smerig, maar toch zie ik de maan er doorheen.
Ik let vooral op de maan, die me na helpt denken.

Dan komt mijn fantasiedieren kennis pas echt goed van pas.
Ik vlieg in Eva's lichaam.
Ik heb maar één kans, het moet nu lukken!
Ik neem bezit van haar geest, die op het punt staat haar lijf te verlaten, net op tijd weet ik de twee samen te smelten.
Dan verlaat ik Eva.
Het zweet loopt over mijn voorhoofd en gespannen kijk ik naar Eva.
Het is stil, maar na een minuut slaakt ze een zachte kreun.
''Ugh... wat is er gebeurd? Denise?''
''Ja, ik ben het'' ik hurk voor haar.
''W-wat is er met jou aan de hand, je ogen zijn spierwit, en...''
''Dat leg ik je later wel uit''
Ik snel me naar Anika's geest, die al met hoge snelheid naar de hemel vliegt.
Net op tijd krijg ik de geest in mijn bezit, dan bots ik tegen een deur.
In hemelsblauwe letters staat daar op de vliegende deur: 'U verdiend de eeuwige rust in de hemel, na mijn opening keert U niet meer terug'
Ik draai me om en vlieg zo snel ik kan terug naar het kasteel, maar de deur opent zich al.
Een gigantisch sterke luchtstroom trekt aan Anika's geest, en haalt ons uit elkaar.
Ik kijk moedeloos toe hoe Anika naar de deur wordt gezogen.
Ik moet nu snel handelen.
Zo snel ik kan vorm ik een paar lianen en schiet die op de deur af.
De lianen houden de deurkrukken bij elkaar, en het zuigen houdt op.
Anika's geest probeert een vlam te maken om de lianen te verbranden, dus ik neem snel weer bezit van haar.
Ik vlieg op topsnelheid naar het kasteel, en breng Anika's geest terug in haar lijf.

Enkele minuten later komt Anika ook bij.
''Waarom heb ik toch zo'n drang om naar een deur te gaan en lianen door te branden?'' vraagt ze al kreunend.
''Lang verhaal...'' zucht ik ''...laten we maken dat we hier wegkomen, het bevalt me hier niet erg''
We kijken om ons heen, en trekken aan de deuren en de ramen, maar alles zit potdicht...