Chapter 31

Ook waren het vaak kakkers, zo als ze die noemde. Je kunt niemand zomaar beoordelen op zijn uiterlijk. Je kunt niet zien aan het uiterlijk dat het een kakker is, al lijkt daar soms wel op moest ik toegeven. Meestal waren het gewoon vooroordelen, en die kloppen meestal niet. Maar volgens hun hadden hun veel geld omdat het kakkers waren. Ik heb er nog steeds veel spijt van. Maar als ik niet gestolen had leefde ik misschien nu niet meer. Dan zat ik nu niet naast Danny. Zouden die mensen dat begrijpen? Hun hadden wel warmte, een huis, eten en gewoon een goed leven. De straat was verschrikkelijk maar het was nog altijd beter dan wonen bij mijn vader. Ze hadden ook wel eens homo’s in elkaar geslagen. Waarom? Omdat ze vonden dat homo’s niet mochten bestaan. “Joehoe.” Danny zwaaide met zijn hand voor mij gezicht. Ik keek hem vragend aan. “je was aan het staren. Waar dacht je aan?” “Over mijn leven.” Danny fronste zijn wenkbrauwen. “over wat in je leven dan?”vroeg hij verbaasd. Ik haalde mijn schouders op. “Over van alles en nog wat.” Ik zette een glimlach op in de hoop dat hij er verder niks over zou vragen. “ik heb ook nagedacht.” Vertelde hij. Hij nam zijn handen weg van mijn benen en vouwde zijn handen in elkaar. De warmte verdween meteen, de aanraking was weg. “Waarover?” meteen was ik helemaal verbaasd. Ik wou altijd erg graag weten wat andere mensen dachten, en dan vooral wat ze over mij dachten. en dan had ik het vooral over de eerste indruk. Ik had ook altijd een eerste indruk van mensen. Wat zou de eerste indruk van mij zijn. “over van alles en nog wat.” Meteen schoot hij in de lach. “Beloof je als ik het vertel jij ook het te vertellen?” Even aarzelde ik. ik wou het zo graag weten, maar sommige dingen wou ik niet vertellen. Ik zou ze dan wel achterwegen laten. “Is goed, beloofd.” Beloofde ik hem. Hij ademde een keer diep in en uit. “Ik wou het je al heel lang vertellen. Het is heel erg belangrijk voor mij. Alleen ik ben bang dat jij er anders over denkt.”