Chapter 30

“Je bent al wel vroeg thuis.”Met een opgewekte stem probeerde ik tegen Danny te praten. Danny knikte. “Het werk was al gedaan of zo goed als, dus ik mocht eerder naar huis.” hij trok mij dichter naar hem toe. Ik liet het voorvan met Jan net even achter me. Wat aardig goed lukte omdat ik me helemaal op Danny richtte. Hij legde opnieuw zijn hand op mijn been, mijn been begon te tintelen en de vlinders kriebelde in mijn buik. Hij kwam opeens met zijn hoofd steeds dichter bij mij in de buurt. Net voor mijn gezicht sloot hij zijn ogen. Net zoals ik deed. Enkele seconden later, wat voor mij eeuwen leek te duren vonden zijn lippen de mijne. Mijn hart bonkte als een gek op en neer. Dat was de laatste tijd altijd bij Danny. Het onzekere gevoel kwam weer naar boven. Ik wist al een tijdje dat ik leuk vond, dat ik echt verliefd op hem was. Danny haalde zijn lippen weer van de mijne en glimlachte. De woorden ‘ik hou van jou’ glipte me bijna uit mijn hond. Ik wou het wel zeggen, maar ik kon het niet. Ik was bang dat hij me zou uitlachen omdat hij niet hetzelfde zou voelen als wat ik voor hem voel. Ik wist wel dan Danny mij nooit zou uitlachen. Daar was hij te lief voor. Als het lelijkste meisje van de hele wereld, die hij ook nog niet eens zou kennen en die zou zeggen ‘ik hou van jou’ tegen hem. Dan zou hij haar ook niet uitlachen. Dat was tenminste wat hij mij vertelde eerst. We hadden een tijdje geleden een gesprek gehad over liefde. Hij zegt dat hij haar niet zou uitlachen en aardig zou reageren. Ik weet niet wat ik op zo’n moment zou doen. Maar zoiets wordt over het algemeen door iedereen wel overdreven. Natuurlijk zou niemand haar verrot schelden, als je zo’n meisje voor je had staan, alhoewel zulke mensen bestonden. Er bestonden ook mensen die je om die redenen in elkaar zouden slaan. Vreselijk toch? Liefde is liefde. Als je echt van iemand houd.. Slaan was sowieso niet iets wat ik zelf nooit zou doen. want ik wist hoe vreselijk zoiets kon zijn. In mijn groep toen ik nog op straat leefde waren er ook van die mensen. We hadden dan misschien nog wel niet zo’n situatie meegemaakt als dat meisje, maar wel zat andere. We hadden gewoon geld nodig om te overleven. De jongens kozen eigenlijk altijd het ‘slachtoffer. Vaak waren het homostelletjes die de pineut waren. Of andere mensen die ze maar vaag vonden.