Hoofdstuk 10

Percy had me nog altijd vast ik denk dat we naar zijn thuis gaan hij stop voor een huis.
" We zijn er" zei hij
We liepen de woonkamer binnen en liepen daarna naar de keuken en hij pakten mij ineens op en zette mij op tafel ik verschoot wel een beetje ik ben nog nooit opgetild door iemand en zeker geen jongen.
" Wacht even ik moet even wat halen ben zo terug" zei Percy
Ik keek wat in het rond de keuken is net zoals bij ons oud en versleten, hij kwam weer aan met een potje in zijn hand.
" Ik ga dit op je je gezicht smeren het kan gaan pieken dus knijp maar in mijn handen als het pijn doet" zei hij
Hij gaf zijn hand een smeerde het op mijn gezicht ik begon te knijpen het deed echt veel pijn.
Toen kwam hij in het gedeelte van mijn neus dat deed minder pijn opeens keek hij in mijn ogen in ik in de zijne ik verdronk bijna in zo een mooie ogen hij begon te lachten ik kreeg ook een glimlachje op mijn gezicht.
" Het doet nu minder pijn eh " zei hij
" Ja inderdaad is het erg de snee ?" vroeg ik
" Je moet regelmatig zalf er op smeren en dan zal het wel goed komen" zei hij
" Zo bedankt voor het verzorgen maar ik moet nu naar huis anders worden ze ongerust" zei ik
" Ik breng je wel naar huis als je het niet erg vind ?" zei Percy
"Nee nee kom maar mee" zei ik
We wandelden richting naar huis het was nog wel een stukje denk ik .
" Bedankt voor mijn wond te verzorgen je kan het wel goed" zei ik
" Is graag gedaan maar hoe kom je daar aan ? zo iets kan niet zo maar gebeuren toch ?" zei hij
" Ik zal je het vertellen op 1 voorwaarden vertel dit alsjeblieft niet door want mijn leven hangt er af " zei ik
Hij spuugt in zijn hand en steekt zijn hand uit.
" Je moet ook in je hand spugen en mij een hand geven" lachte Percy
Ik spuug in mijn hand en ik geef Percy een hand.
" Oke ik was buiten het district in de bossen ik jaag op dieren maar ik was er vandaag voor mijn hoofd op rust te stellen want mijn beste vrienden doen mee aan de honger spelen maar opeens kwam een panter uit de bosjes en hij had me in mijn gezicht gekrabd ".
" Dat verklaard dat je een mes vol bloed in je hand hebt" zei Percy
" Maar panters leven toch niet in de rand van het bos die leven normaal in het midden toch ?" vroeg Percy
"Ja dat is waar ik vind het ook raar misschien was hij verdwaalt" zei ik
" Je hebt veel geluk gehad je had dood kunnen zijn " zei hij bezorgd
" Weet ik ik ga niet meer alleen het bos in ik had zo veel schrik en ik heb dat niet vaak" zei ik bibberend
" Ik ben ook zo dom geweest ik ga normaal altijd met meerdere ik was ook zo van slag" zei ik
" Ik kan het begrijpen ik vind het echt erg " zei Percy
Opeens pakten hij mij vast en ik voelde me goed ik droomde weg in zijn armen.