25, Ling's levensverhaal.

'Mijn verhaal is lang, lang geleden begonnen. Zelfs nog van voor het bestaan van de avatar, en zelfs nog verder, dan de mensen die energie stuurden. Ik neem aan dat je hun verhalen kent?'
Ik knik. Jeetje... Hoe oud moet Ling nou eigenlijk niet zijn? Als het zelfs al zo lang geleden is...
'Laten we het er maar op houden, dat mijn verhaal... Begon vlak na de schepping van deze wereld.'
Oke. Ze is héél oud.
'Voor dat deze wereld begon met leven, waren er twee geesten. Als ze in tastbare gedaanten waren, was de een een vrouw, gekleed in een gewaad van puur goud. De ander was gehuld in een gewaad van donkere tinten. De vrouw ging over leven, en de man ging over dood. Kortweg gezegd, ik ben dus de dochter van het leven en de dood, maar daar zijn we nog niet.
Leven en dood wilden een wereld scheppen, omdat het zo maar saai was met z'n tweeën. Zo gezegd, zo gedaan. Ze schiepen deze wereld, en de aller eerste mensen. En de mensen gaven ze een gift mee, het energie sturen.'
Met open mond zit ik naar Ling te luisteren.
'Maar Leven en dood voelden zich eenzaam en verdrietig, omdat alleen zij konden scheppen. En de mensen wisten van leven en dood af; ze wilden ook zulke gaven. Daarom schiepen ze een nieuwe wereld, die verbonden was met de andere; de geesten wereld. En als vanzelf, verschenen er uit het niets zijn bewoners. Enma, Koh, Hei Bai, de geesten wereld vuurvlieg, en vele anderen.'
'Wacht...' Merk ik op. 'Zei je nou serieus vuurvlieg?'
'Jep.'
Okee. In de geesten wereld hebben ze dus zelfs een speciale vuurvlieg.
'De jaren in de normale wereld verstreken, en de geesten wereld werd langzaam een echt land. Je had de vele bewoners (geesten hebben een andere benaming dan normale stervelingen voor de term "veel" ), en de vele flora en fauna. Leven en dood schiepen een raad, om de geesten wereld op orde te houden. Bij die raad zijn we ook geweest.
En hoe stom dit ook mag klinken...' Ze kijkt even moeilijk. 'Leven en dood wilden hun eigen familie. Of tenminste, dingen die ze familie konden noemen. En geloof het of niet, dat ene puntje gaat bij geesten niet zo makkelijk...'
Ik giechel zachtjes. De gedachte alleen al.
'Daarom gingen ze in een sterfelijke gedaante naar het volk van energie, de energie stuurders dus, en zochten ze vier tieners uit. Twee jongens en twee meiden. Je had dus mij, Kyona Hou, nog een meisje, toen der tijd Ayalin, en twee jongens, Sheng du en Hai. Ze lieten ons ons menselijke en sterfelijke leven vergeten, en stopten in ons hoofd dat zij, leven en dood, onze ouders waren. En de anderen, dat dat onze broers en zussen zijn. In mijn geval lieten ze me dus geloven dat Hai en Sheng du mijn broers zijn, en Ayalin mijn zus. Niet dat ik dat erg vind.'
Even ben ik geschokt. Vind ze het zo normaal dat ze haar eigen, echte ouders niet meer kent?
'Het klinkt misschien raar, en ... Ik weet niet eens waarom ik dit allemaal kan vertellen, het zal wel komen omdat ik toestemming heb, maar ik was blij met de eer dat de geesten mij hadden uitgekozen. Maar goed, ik ga verder.
Leven en dood, ik noem ze zelf altijd de moeder en vader, haalden 3\4 van onze menselijkheid weg, en vervingen het door een geestes zijn. Leven en dood werden onze meester en meesteres, maar ter gelijker tijd ook onze ouders.'
Ze vouwt haar handen even samen. Als ze ze weer opendoet, zit er een piep klein das molletje op haar hand.
'Leven en dood gaven ons allerlei gaven, en behandelden ons als hun eigen kinderen. Maar we werden ook hun deur naar de andere wereld.
Toen ze voelden dat het rijk van energie sturing op zijn einde liep, lieten ze ons naar de sterfelijke wereld sturen. En ze lieten ons scheppen. Mijn zus, Ayalin, schiep de luchtbizons. Mijn broer, Sheng du, schiep de draken. En ik, ik schiep de das mollen.'
'En je andere broer?'
Ze lacht. 'Dat is nog wel het idiootste verhaal. Hij was de aller eerste echte water meester. Hij vertelde zijn bevindingen over het water sturen aan anderen, en leerde het hen. Zo werd hij de aller eerste water meester.
Zo ging het ongeveer met ons allemaal. Ik schiep de das mollen, en liet hun bestaan uitlekken, want dat was mijn taak die de moeder en vader mij gegeven hadden. De mensen ontdekten hun bestaan, en leerden aard sturen. Overal waar machtige meesters waren, dook ik op, en leerde hun technieken. Of tenminste, hun variant. Maar van mezelf was ik al een goede aardemeester. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen-'
'Dat jij de schepper bent van aardsturing,' vul ik haar ademloos aan.
Ze knikt.
'De moeder en de vader wilden dat we elkaars elementen leerden beheersen; Dat ik water, vuur, en lucht zou leren, en dat mijn broeders en zuster ook de overige elementen leerden beheersen. Het lukte ons goed, maar we werden er nooit zo goed in als ons eigen element. Maar goed, dat ter zijde. Nu kom ik bij het belangrijkste deel. De avatar.'
Ik ben muis stil. Dat nog niemand heeft opgemerkt dat wij hier zitten, eigenlijk...
'Het hof vond dat de wereld ook vertegenwoordigd moest zijn, in beide werelden. Ik of een van mijn broeders en zuster konden dat niet doen, want wij waren geschapen door de moeder en de vader. Daarom deed de moeder het volgende.
Ze nam een stukje van de kern van de wereld, en betoverde die. Ze liet hem een worden met een miniscuul deeltje van ons allen. De geestenwereld, de wereld van de stervelingen, en met de elementen; water, aarde, vuur, en lucht. Ik met mijn familie dus. Ook voegde ze er iets speciaals aan toe; de avatar trans zeg maar. En het vermogen om te reincarneren. Die aangepaste kern, stopte ze in een baby, het kind van twee watermeesters. Dat werd de aller eerste avatar.'
Voor wat Ling vertelt, heb ik gewoon geen woorden. Ze heeft me gewoon net het verhaal van de wereld zitten vertellen.
Het verhaal zoals bijna niemand het kent.
'Maar het hof wist dat er ellende aan zat te komen. De avatar was een belangrijk persoon, en moest beschermt worden. Dat werd mijn taak. Ik werd verbonden met de kern, de ziel dus van de avatar, zodat ik hem, of haar, overal kon vinden. En ik zou de avatar de rest van mijn leven gaan beschermen. Altijd in een andere gedaante. Nooit mocht de avatar van mijn bestaan af weten. Al ben jij daar de uitzondering op.'
'HOezo?'
'Dat kan ik nog niet vertellen. Ik kan je alleen zeggen dat ik me toonbaar aan je mocht maken. Vandaar dat je me tegenkwam op het schip. En daar komt ook nog bij, dat de geesten die het willen, via mij kunnen spreken in de wereld der sterfelijken. Dat je het weet.'
Even is ze stil.
'Dit is mijn verhaal Korra. Ik hoop dat ik wat vragen van je heb kunnen beantwoorden.'
Ik knik.
'Ik heb nog één vraagje. Als het jou taak was (en nog steeds is) om de avatar te beschermen, wat moesten je andere broers en zus dan doen?'
'Mijn ene broer moest de draken beschermen, omdat zij de machtigste der dieren zijn. En mijn andere broer...'
Ze glimlacht. 'Die is nog steeds aan het dansen met zuster Yue volgens mij.'
'Wacht...' Zeg ik verbaasd. 'Gaat jou broer door het leven als de oceaan geest?'
'Jep. Waarom denk je dat Hai "zee" betekent?
En mijn zuster... Die had het geluk om in verschillende gedaantes bij de lucht meesters te mogen leven. Maar toen die vreselijke slachtpartij kwam, brak haar hart, omdat ze niets doen mocht.'
Wat vreselijk...
Ling kijkt naar de onder gaande zon.
'Ik zou het fijn vinden als je dit nog even voor je hield. Mako, Bolin, en Asami komen er op hun tijd wel achter. En het word tijd dat we weg gaan, de zon gaat onder.'
Ze staat recht.
'Maar... De anderen dan?'
'Katara zal weten dat we weg zijn. Trouwens... Wist je dat ze er bij was toen Yue de maan geest werd?'
'Ja. Dat heeft ze wel eens vertelt.'
Ze pakt mijn arm. Dan zijn we weer verdwenen in het niets.