Hoofdstuk 8

Opeens breekt er onweer uit.
Wil Eva iets zeggen of...?
Kon ze maar iets als telepathie ofso.
En ik onzichtbaar of zoiets.
En Denise...? Ik weet het niet.


Met een angstig gevoel kijk ik naar Elodie.
"Ik.. ben bang voor onweer."
Elodie kijkt me aan.
"Dan gaan we lager vliegen."
We vliegen wat naar beneden en komen aan bij het kasteel.
"We zijn er. Gelukkig" fluister ik.
We stappen naar binnen.
In 1 keer schieten er allemaal pijlen langs ons twee. Één ervan raakt me in de rugwond. Het doet pijn. Er valt een kooi bovenop me. "sjit." zeg ik weer, alsof het een standaart woord is.
Ik zie dat Elodie ook in een kooi zit.
Het licht gaat uit.
We worden naar voren getrokken.
Ik zie een slijmspoor.
Het is vast weer een Slakkenmans.*


Voor mijn gevoel worden we een grote zaal in getrokken. Dat denk ik omdat het nogal echoot.
"sjit" fluister ik. "it, it.." klinkt het na.
Sjit it. Klinkt grappig. Maar lachen doe ik niet. Liever huilen.
En een klodder slijm wil ik ook niet.*
Ik merk dat Elodie niet meer naast me is.
Ze zit vast in een andere ruimte.
Vastgebonden misschien.
Sjit.
WEER mijn schuld.
Ik ruineer hun leven.
"Dat doe je zeker!"
Ik hoor een stem.
"Vuur is vernieling, Vervormen leidt tot rampen en Ruimte is vernielbaar met je vuur!!!"
Ik ben vreselijk. Een vernieler.
"Vernieler van levens." Zeg ik.
Het klopt.
Ik verniel het leven van mijn vriendinnen.
Nera, Denise, Eva, zelfs Elodie!!!


"Sukkel" Zegt de stem weer.
Wacht eens even!!!
Ik heb wel vernielzuchtige krachten, maar een sukkel ben ik niet!!!
Woedend barst ik met een vlammenzee de kooi kapot.
"IK BEN GEEN SUKKEL!"
Een laag van vuur omringt me.
"Iedereen die MIJ een sukkel noemt is er zelf EEN!!!!!"
De vlammenzee rondom me wordt groter.
"En weer daag je me uit..."
zegt de stem weer.
Het oog licht op.
Het oog Van De Schaduw.
Ik had het kunnen weten.
"Laat mijn vrienden vrij!" roep ik.


















*Lees: Het Moeras Dwaallicht (Dea) maar =]http://www.quizlet.nl/stories/6662/het-moeras-dwaallicht-dea/