Hoofdstuk 7

Ik val keihard tegen een scherpe boom.
Ik voel mijn rug opengereten worden.
Het doet verschrikkelijk veel pijn.
Die Groene Draak komt nog steeds op mij af.
Rampspoed.
SJit.
Ik zie nog even een angstige, bedroefde blik van die draak.
Het begint te regenen.
Ik kijk naar mijn handen.
Ze worden weer klauwen.
Gelukkig maar.
"Ugh"
Opnieuw wordt alles zwart.



'Het is een lied. Een lied.
Een lied zon-der zorgen~
Tegen verdriet, Tegen verdriet.
Voor een mooie dag, Morgen~'

Weer galmt er een lied van mijn Moeder door mijn hoofd.
Ik wordt rustig wakker.
De groene draak kijkt me aan.
"Ik ben Elodie." Fluistert ze.
"I.. Ik ... An.. Anika..." Stotter ik.
Ik ben moe.
Elodie helpt me overeind en ik probeer te staan.
De wond in mijn rug doet pijn.
Kletsnat staan we in het donkere bos.
In de verte staat het Kasteel.
Gelukkig zijn we voorbij het Moeras.
Gelukkig maar.


Even later, Nadat ik haar alles verteld heb. Vliegen we naar het kasteel toe.
"Ik heb twee krachten," verteld Elodie. "Warmte en raadsels."
Ik vindt raadsels nou niet zo op een kracht lijken maar ik zeg er maar niks over.
Elodie is toch superaardig, dus laat ik haar maar niet afkraken.
"Kan je dan ook een warmte-schild om ons heen maken? Ik haat kletsnat te zijn als vuur-typje."
Elodie maakt een warmte-schild en maakt de temperatuur zó, dat ik snel opdroog. Daarna maakt ze het weer wat koeler.
"Dank je" Ik glimlach naar haar.
Denise en Eva zullen haar vast superaardig vinden. Misschien mag Elodie wel lid worden van de club!!