O23 - dropping

Pov : Niall

Na het avondeten was het tijd voor een dropping. Het was al donker buiten en de maan scheen half.
De kinderen ging allemaal het busje in. ‘’Madison, jij loopt met de kinderen mee, je weet de weg, we doen dezelfde route’’. Madison knikt en voert gegevens in haar Iphone.
Ik keek naar Mike ‘’moet ze alleen lopen?’’. ‘’Ik heb dit vaker gedaan’’grinnikt ze. Ik keek ze aan ‘’mag ik mee? Gewoon.. voordat hun iets ergs overkomt?’’vroeg ik.
Mike grijnst ‘’doe je het voor de kinderen of alleen voor Madison’’. Ik begon te blozen ‘’voor allemaal’’. Hij trok z’n wenkbrauw op ‘’ja dat zal wel’’. Ik rol m’n ogen. ‘’goed, je mag mee’’.
Samen met Madison stap ik bij de kinderen in de busje. Mike stapt achter het stuur en rijd weg. Ik keek naar buiten in de hoop dat ik wat zie.
Na een halfuur stopt de auto en stappen alle kinderen uit.
‘’Madison en Niall lopen met jullie mee, jullie moeten bij de groep blijven, niemand gaat apart op pad’’. De kinderen knikken.
Sommige meisjes hebben hun armen inelkaar gestoken. Mike grijnst ‘’succes’’. Hij stapt weer in het busje en rijd weg.
Madison geeft ieder een zaklamp en geeft een tweetal de papier met aanwijzingen hoe we weer terug op het kamp komen.
Hand in hand lopen we achter de kinderen aan en keken toe hoe ze fanatiek de aanwijzingen proberen op te lossen.
Ik keek omhoog en zie een vallende ster. Ik stoot Madison aan. Ze volgde m’n blik en glimlacht. ‘’Heb je een wens gedaan?’’. Ze glimlacht en knikt. ‘’en wat heb je gewenst?’’vroeg ik grijnzend. ‘’als ik dat vertel, dan komt het niet uit’’glimlacht ze. Ik sloeg m’n arm om haar middel en trok haar dichter tegen me aan. Zacht zet ik m’n vingers in haar zij.
Madison keek op haar Iphone of we goed liepen. De kinderen deden het voor hun leeftijd nog best goed.
Wanneer Zayn of Harry de weg moeten vinden zouden we 3 keer verkeerd zijn gelopen.
Ik keek naar Madison. Zelfs wanneer ze serieus was, zag ze er prachtig uit. Haar haar past perfect bij haar gezicht. Door de koude avondwind wapperen ze wat op en neer. Telkens wanneer het haar terug valt glijd het over haar gezicht heen.
We waren al 15 minuten onderweg en keek met Madison mee. We waren al op de helft van de route.
We liepen langs het meer en de halve maan scheen net door de bomen door en gaf een lichte schemering in het water.
‘’t is hier prachtig wanneer het volle maan is’’zegt Madison wanneer ze m’n blik volgt. ‘’ben je hier vaker geweest?’’. Ze knikt ‘’een keer, met Mike, gewoon, uit interesse mee geweest, en het zicht is echt schitterend’’.
‘’Net als jouwn ogen’’zeg ik cheesy. Ze begon te lachen en sloeg me zacht tegen m’n schouder ‘’slijmbal’’.
De kinderen begonnen te juichen wanneer ze de lampen van het kamp zagen. Meteen rennen ze die kant op.
Op onze gemak lopen we achter hun aan. Mike stond ons al op te wachten bij de poort.
‘’Jullie verdienen wel een kop hete chocolademelk’’. Samen met de kinderen gaan we rond het kampvuur zitten.
Ik sloot m’n vingers rondom m’n hete kop chocolademelk heen en blaas zacht het stoom van de kop af. Madison legt haar hoofd neer op m’n schouder. Glimlachend druk ik een kus in haar haar en staarde voor me uit in het vuur.