21. I just want him to stay with me

TWENTY ONE

Ik gaf Manon haar warme chocola en ging naast haar zitten, met onze ruggen tegen de verwarming aan. Ik kreeg kippenvel van de warmte van de heater. Manons handen trilden toen ze haar mok naar haar mond bracht.
'Dus hij had het te druk', zei ik, voor me uit staren.
'Hmm-mm'. Manon knikte. 'En hij liep gewoon weg. Fuck. Wat een eikel'.
'Ja, absoluut. Maar ergens heb ik het gevoel dat hij je terug wil. Hij zal je smeken het hem te vergeven'.
'Ik zal er niet in trappen'
'Oké'
'Nee, ik lieg. Ik zou op mijn knieën vallen en smeken. Ook al zou ik me dan nog zo zielig voelen. Ik wil gewoon dat hij bij me blijft. Of was gebleven'
'Natuurlijk'
'Ik snap die stomme reden ook niet. Ik bedoel - Taylor doet hetzelfde werk. En als ik hetzelfde zeg, bedoel ik ook hetzelfde. Op dezelfde set, met dezelfde cameraploegen en noem maar op. Taylor heeft jou toch ook niet aan de kant gezet?'
'Misschien..' Ik was even stil, wat kon ik zeggen? 'Misschien is Jackson meer zo'n man die zijn carriere het belangrijkste vind'
'Maybe. Maar daar geloof ik niks van. Ik denk dat hij gewoon genoeg van me had'
'Niet zo stom doen, dat is vast niet zo. Wie krijgt er nou ooit genoeg van jou?'
'Jij?'
'Ja hoor, echt. Daarom zitten we hier nu. Als ik zat van je was had ik je echt wel in de regen laten staan'.
Manon schoot in de lach. 'Dan stond ik daar, helemaal alleen. Dan was ik pas écht zielig geweest'
'Inderdaad'.
Er viel een lange, niet ongemakkelijke stilte. Manon liet haar blik door mijn saaie, witte kamer glijden. Haar ogen bleven hangen op de dvdspeler.
'Dead Silence?', vroeg ze. Ze boog zich voorover om de dvd op te pakken. 'Dead Silence?', vroeg ze weer. Ik knikte.
'Hebben jullie Dead Silence zitten kijken? Hilarisch'.
'Hoezo? Het was heel romantisch hoor'
'Laat me niet lachen - jij kunt helemaal niet tegen horrors'
'Dat is niet waar! Ik kan prima tegen horrors. Alleen niet tegen horrors met poppen'.
'En ook niet tegen horrors met clowns, geesten, moordenaars, agressieve ondode vissers'.
'Agressieve ondode vissers?', vroeg ik. Manon schoot in de lach.
'Ja. We hebben toen zo'n film gezien. Even denken.. I know what you did last summer, of zo. Met die visser, je weet wel. Dat zo'n groepje jongeren die man vermoord.. ben je dat nu al vergeten?'
'Jezus, dat was echt een jaar geleden! Dat weet ik echt niet meer hoor'.
'Nou, ik wel. En ik weet ook dat je daar ook niet tegen kon. Je hebt drie weken niet geslapen'.
'Drie nachten niet. Jij overdrijft de boel weer'. Weer lachte ze, ditmaal waarschijnlijk om zichzelf. Ik zei er niks van - ik was allang blij dat ze vrolijker deed. Dit was de Manon die ik kende. Die Manon die een uur geleden mijn huis binnenkwam - de Manon die naar tabak rook - was niet de leuke Manon. Dat was de depressiebuien-Manon. Natuurlijk moest ik er, als vriendin, op dat soort momenten ook voor haar zijn, maar ik vond het gezelliger als we allebei vrolijk waren. Het kwam dan ook ontzettend goed uit dat we altijd tegelijk ongesteld werden. We waren dan altijd tegelijk sjag.
'Vind je het goed als ik hier blijf slapen?'
'Natuurlijk. Ik ga je echt niet naar huis sturen. Je doet maar waar je zin in hebt, oké?'
'Ja. Dat doe ik altijd hier'
'Dat weet ik. Maar ik dacht, ik zeg het even, voor alle duidelijkheid'.

We liepen onuitgeslapen het schoolplein op. We hadden beiden het eerste uur studeeruur. We zochten een plekje in lokaal B027 en probeerden onze tassen ergens neer te zetten, waar hij veilig stond voor langsrennende mensen.
'Goedemorgen allemaal. Ik wil voor dat we beginnen één ding zeggen; de tentamens komen eraan. Voor degenen die er vorige week niet waren; je tentamen telt voor 50% mee voor je diploma. Wees daarom erg nauwkeurig met het leren en het invullen van de antwoorden. Sterker nog; wie slim is, begint nú met leren, en weet alles over twee weken al. Dan hoef je het dan alleen nog maar even over te kijken'.
Overal in de klas hoorde je geroezemoes, miskeurend gekreun en gezucht. Manon keek mij aan.
'Tentámens? Waar weet ik daar niks van?'
'Was je er vorige week niet?'
'Nee, jij ook niet'
'Da's waar. Ik heb het waarschijnlijk ergens anders gehoord'.
'Dat zal het zijn. Maar ik heb er geen zin in. Ik weet nu al dat ik alles slecht ga maken'
'Dat zeg je altijd, en je haalt op alle toetsen negens'
'Achten. Nu overdrijf jij de boel'
'Sorry. Achten, dan. Dat is het dubbele van mijn gemiddelde cijfers'
'Je overdrijft weer, want je staat op alle vakken een voldoende. We redden het wel'
'Ik hoop het'. Ik had mijn hand op mijn tas en voelde mijn telefoon trillen. Een berichtje.
Hoe is het op school? Vast saai. Hoe gaat het met Manon? Jackson vertelde het. Het spijt hem. Mij ook, voor Manon. Ik wilde even zeggen dat ik volgende week definitief weer begin met drukke tijden. Opnamens worden twee keer zo veel. Ik vertel je vanmiddag wel wat meer, als het tenminste goed is dat ik langs kom. Ik heb mijn oom en neef belooft dat ik vanavond daar slaap, dus ik wil je sowieso nog zien. Veel plezier vandaag!
Kus!
'Van wie?', vroeg Manon, toen ze zag dat ik mijn smsje las. 'Hmm? Oh, Taylor'.
'Wat zegt-ie?'
Ik liet haar het berichtje lezen.
'Hij heeft spijt', zei ze verbaasd.
'Dat zei ik toch? Je moet je niet zo druk maken. Ik ga hem even terug smsen'.
'Mag hij vanmiddag langskomen?'
'Wat denk je zelf?'

Het duurt echt vet lang voordat ik tien reacties heb. Maar ik wilde toch schrijven. Dus ben ik maar verder gegaan bij negen. Wel kut, want hij is echt 53 keer gelezen of zo, en bijna niemand zet reactie.
Nja, moet ik maar me leren leven.

Ik ga verder bij zeven reacties ^^
<3