-3-

-3-

1 year later

'Hallo Karen' zeg ik en loop verder naar binnen waar Liam gelijk op me af komt rennen. Wat een schatje is het toch ook. Hij springt in mijn armen en vang hem op en geef hem een dikke knuffel.
Wat had ik dit gemist ik paste nu al een tijdje op bij de familie, en was net op vakantie geweest en had Liam nog meer gemist dan al m'n andere vriendinnen. Ik hou van hem zoals van mijn eigen broer hij beteken alles voor me. 'ik heb je zo gemist!' Schreeuwde Liam in me oor en geef hem een nog steviger knuffel. Naar een paar minuten zo te hebben gestaan laat ik Liam los en kijk hij me aan met een pruilmondje en ik zeg: ''Ik zal nooit meer zo weg gaan. Ik beloof het.' Ik kon het hem niet beloven want, ooit zou ik hier weg gaan. Maar voor nu zou ik dicht bij hem blijven.

Het zou vanavond na mijn vakantie weer de eerste avond zijn dat ik zou gaan oppassen en wat een zin had ik daar in. Het as voor mij niet eens meeroppassen maar meer gewoon naar een vriend gaan. Volgens mij was dat voor Liam onderhand ook zo geworden. Ik pak nog even mij laatste spulletjes en gris mijn Iphone van mijn bureau. 'Doei mam. Doei pap.' schreeuw ik door het huis heen en wacht niet meer op antwoord en snel de deur dor naar het huis van karen en Liam. ik druk op de bel en wacht ongeduldig tot de deur opengaat. Het bekende geluidje van de bel hoor ik gaan. Eindelijk gaat de deur open en Karen geeft me een knuffel. 'Liam is super blij dat je weer terug bent.' Zegt Karen. Ik glimlach even en ben best blij omdat te horen.

Na een hele gezellige avond gehad te hebben met Liam moest Liam uiteindelijk toch gaan en ik had hem in zijn bedje gelegd. 'medley wil je asjeblieft nog eenverhaal voorlezen?' 'Tuurlijk doe ik dat!' antwoord ik terug, en loop naar de kast. Liam wijst met zijn vinger naar een paars boek en pak het uit de kast. 'Er was eens.'