5.

Ik word wakker door een straaltje ligt die door de opening van het schuurtje schijnt. Destiney voelde warm aan, ik keek nar haar, er was iets bijzonders aan haar, maar wat kon ik niet zo snel bedenken. Ik voelde haar voor het eerst na het vliegtuig ongeluk bewegen. Haar ogen gingen langzaam open en er kwam een glimlach op mijn gezicht, ze leefde dus nog. Ze is vast in de war. 'gaat het?' vraag ik. Ze knikte en bleef stil. 'Ik kon je niet laten liggen...' zei ik zacht en verlegen. Ik liet mijn armen een beetje zakken. 'Je bent gewond' zei ik op de zelfde toon, zo begon ons gesprek in het vliegtuig ook. Ik praatte zij zweeg dacht ik. 'Waar is de rest ?' vroeg ze. Shit ik wist dat die vraag zou komen dus ik antwoordde maar de waarheid: 'er kwam een ambulance.. dus ik denk meegenomen naar het ziekenhuis.' Het spijt me dat ik je meenam .. en ik begrijp dat je weg wilt.. maar ik hoop dat je blijft' eindigde ik mijn zegje. ik slikte, bang dat ze weg wou. 'Het geeft niet en .... ik wil gewoon weten of mijn ouders nog leven.... dus ik moet gaan.. zo snel mogelijk dat begrijp je toch' ze ging recht zitten op mijn schoot en vervolgens naast me 'ik help je met je ouders vinden'. Maar euhmm we zijn in het midden of no where... dus we moeten eerst over leven, en ik heb een shirt nodig'. dat laatste zei ik lachend, toen ik opmerkte dat ik nog steeds shirtloos was -_-. We moesten nu beiden lachen. We bleven die ochtend zo even zitten en gingen daarna opzoek naar eten. Toen ging de zon onder en maakte Destiney een vuurtje, we aten het eten op en zaten naast elkaar. 'ik kan het nauwelijks geloven dat ik hier zit met jou' zei Destiney toen ik iets dichter bij haar kwam zitten. 'Zo bijzonder is het niet' sprak ik haar tegen. 'NIET BYZONDER?!' 'Je bent mijn idol Niall!' We lachten even.
'Maaruhhm ik wil je graag verzoeken om me gweoon te behandelen, niet DE NIALL HORAN! maar de gewone Niall uit Ierland'zeg ik zelfverzekerd maar een beetje stil. 'Oke dat snap ik' zegt ze. 'Zullen we om elkaar beter te leren kennen vragen stellen!?' roept Destiney opeens. 'ja is goed' roep ik nu ook enthousiast. 'Ik begin met een vraag te stellen en nadat jij hem beantwoord hebt, vraag jij iets aan mij' roept Destiney nog enthousiaster. 'Oke'zeg ik maar. we beginnen.