Tweeenvijftig

“Kun jij de lads even sms’en dat we naar de studio zijn?” vroeg Liam me. Ik knikte en pakte mijn telefoon. Al snel had ik een smsje van Harry terug dat zij er ook aan kwamen.
“Zij komen ook zo,” vertelde ik Liam. Die knikte en hield zijn ogen gericht op de weg.
Even later stopten we voor een gebouw. “Geen fans,” merkte Liam verbaasd op.
Ik haalde mijn schouders op. “Ze weten toch niet dat jullie hier vandaag zijn?”
“Da’s waar,” gaf Liam toe. We stapten uit zijn auto en liepen de studio binnen.
“Liam!” bulderde een kwade stem door de gang. Angstig keek Liam op. Er kwam een gezette man aanlopen.
“Eh, hoi, John.” Liam zette een neppe glimlach op en deed alsof er niets aan de hand was. “Is het geen prachtig weer? Een prachtige dag om in een prachtig humeur te zijn, niet?”
Ik wierp een blik naar buiten, waar het stortregende, en barstte in lachen uit. “Geef maar op,” zei ik tegen Liam, “het gaat toch niet helpen.”
Liam zuchtte verslagen. “Het spijt me, John,” verontschuldigde hij zich toen. “Ik ben het simpelweg vergeten.”
“Ja, dat had ik door,” zei John. Hij trok een wenkbrauw op en sloeg zijn armen over elkaar. “Wie is dit trouwens?” Hij knikte naar mij.
“Dit is Sam, mijn vriendin.” Liam sloeg een bezitterige arm om me heen en ik rolde lachend met mijn ogen.
“Vriendin, hm? Geen wonder dat je de studiosessies vergat,” zei John. Liam en ik werden beiden rood. Voordat we iets konden zeggen vloog de deur achter ons open en we draaiden ons om om te zien wie het was. De andere vier jongens tuimelden lachend naar binnen.
“Ik was het eerst!” riep Louis.
“Nietes, ik!” protesteerde Niall.
“Jongens, Zayn was het eerste,” zei Harry. Zayn krabbelde overeind en boog zijn armen om zijn spieren te laten zien.
“Ja, mensen, ik ben het beste,” zei hij stoer. Ik grinnikte.
“Jullie hebben het allemaal fout,” zei ik, “Liam en ik waren het eerst.”
“Maar jullie deden niet mee,” mopperde Niall. Ik trok een wenkbrauw op.
“Wie zegt dat?”
“Wij,” zei Louis ferm. Ik rolde met mijn ogen.
“Ga en eet een wortel,” zei ik.
“Maar die zijn hier niet,” antwoordde Louis zielig.
“Dan haal ik zo wel wat eten voor jullie, goed?” stelde ik voor.
“Wortels?” Louis gezicht klaarde op.
“Eten?” zei Niall stralend. Liam en ik lachten weer en hielpen de rest overeind.
“Weten de fans van jullie?” vroeg John opeens toen we naar een of andere kamer liepen waar blijkbaar de muziek werd opgenomen. Liam schudde zijn hoofd.
“We hebben pas sinds kort, en Sam is een beetje bang voor de fans.”
“Ik ben niet bang!” Ik porde verontwaardigd in zijn zij.
“Ben je wel,” zei Liam geamuseerd.
“Ben ik niet. Einde discussie.” Mokkend ging ik op de bank zitten. Ik was bang, maar dat ging ik echt niet tegen hun manager zeggen!
John en Liam praatten wat, maar ik luisterde er niet echt naar. Louis kwam naast me zitten en bekeek me uitvoerig. Harry ging aan de andere kant zitten en deed hetzelfde. Uiteindelijk begon het best ongemakkelijk te worden.
“Wat doen jullie?” zuchtte ik.
“Niets,” zeiden ze tegelijk en gingen vrolijk door met kijken. Ik trok een wenkbrauw op, waarop Louis luid begon te joelen.
“Wat?” zei ik verbaasd. Ze gaven nog steeds geen antwoord en bleven kijken. Ik rolde met mijn ogen, en dit maal slaakte Harry een kreet.
“Zag je dat?” riep hij naar Louis. Die knikte met een grijns en begon te juichen. Ik schudde verward mijn hoofd, wat nog meer enthousiast gejuich oplevert van Harry en Louis.
“Jullie zijn gestoord,” zei ik. Ik stond op en liep naar Liam.
“Hey, wat is er?” vroeg hij. Ik wees met mijn duim over mijn schouder, naar Harry en Louis.
“Ik hoopte dat jij me dat kon vertellen,” antwoordde ik grijnzend.
Liam schudde zijn hoofd. “Waren ze weer eens bezig?”
Ik knikte. “Jouw vrienden zijn gewoon gestoord,” grinnikte ik.
“Ik weet het,” verzuchtte Liam.
“Liam, nu komen!” riep John op bevelende toon. Liam zuchtte en gaf me een kus voordat hij de ruimte inliep waar de rest van de jongens ook al waren. Iemand drukte op een paar knoppen op een enorm toetsenbord en de muziek schalde uit de luidsprekers. Ik zag dat je jongens nu opeens heel geconcentreerd waren en telden tot ze moesten beginnen met zingen.