Achtenveertig

Ik had barstende koppijn toen ik wakker werd. Ik wist niet precies waar het vandaan kwam. Was ik gisteravond dronken geweest? Nee, ik had gister even achter mijn piano gezeten en ben vroeg naar bed gegaan, omdat ik vandaag weer naar school moest.
School! Ik vloog overeind en keek op mijn wekker. Ik moest over een kwartier op school zijn. Ik vloekte hardop en maakte me zo snel als ik kon klaar. Ik nam beneden even een aspirine en haalde toen mijn skateboard uit de gang. Dat ding begon aardig te verstoffen door de vakantie en het feit dat Liam me overal naar toe bracht. Niet dat ik echt ergens geweest was.
Eenmaal op school aangekomen praatte iedereen alweer over One Direction. In plaats van geirriteerd te kijken verscheen er nu een glimlach op mijn gezicht. Bijna zou ik bij ze gaan staan en met ze meepraten, vertellend over mijn tijden met Liam, maar ik deed het niet. Niet alleen omdat het niet verstandig zou zijn, maar ook omdat al die meisjes van die modetrutjes waren en daar had ik een hekel aan.
“Hallo, mrs. Payne,” riep Tirza vrolijk over het plein. Geschrokken keek ik om me heen, maar niemand scheen het gehoord te hebben. Snel liep ik naar Tirza toe en greep haar bij de arm.
“Doe dat nooit weer,” siste ik, “niemand mag het weten!”
“Sorry,” mompelde ze, geschrokken door mijn heftige reactie. Ik ging wat rechter staan en haalde vermoeid een hand door mijn haar.
“Het spijt me,” zuchtte ik, “ik heb slecht geslapen.”
Tirza keek me meelevend aan. “Dan zal Snotje vast helpen, denk je niet?”
Ik lachte. Onze leraar Geschiedenis, meneer Snut, was de saaiste leraar van de hele school en onze klas had de eer om hem elk jaar opnieuw voor Geschiedenis te krijgen. Maar ik moest toegeven dat ik door meneer Snut niet zo’n slaapgebrek had als ik had kunnen krijgen. Waren zijn lessen toch nog ergens goed voor. Het leukste aan Snotje was nog wel dat hij niets, maar dan ook niets doorhad, zolang je stil was. Je kon gewoon slapen of sms’en zonder dat hij het doorhad. Kletsen ging helaas niet omdat hij de oren van een havik –kan dat?- scheen te hebben, maar dat namen we voor lief. Daar hadden we mevrouw Loyer voor, die was zo doof als een kwartel.
“Ik denk het wel,” grijnsde ik. We liepen ons lokaal in, waar meneer Snotje al een aantekening op het bord zette. Zoals altijd gingen Tirza en ik links achterin het lokaal zitten. Ik pakte mijn etui en mijn schrift uit mijn tas en wachtte geduldig af tot de les begon. In het schrift stond geen geschiedenis, zoals Snotje dacht. Dit schrift gebruikten Tirza en ik al heel erg lang om in te schrijven tijdens de les. Het was heel praktisch en eigenlijk ook leuker dan praten, omdat je er smileys bij kon tekenen en dergelijke. Bovendien kon je dan ook een soort toneelstukje schrijven met meerdere personages. Kortom: dit schrift had ons al een hele hoop lol gegeven.
Tirza opende het schrift en begon te schrijven.
Ik heb met Jason gepraat, stond er. Ik keek haar even ongelovig aan en schoof het schrift naar mijn tafel.
Details, graag.
Nou, hij kwam dus naar mij toe gister en vroeg of we even konden praten. Eigenlijk zei ik nee, maar toen moest ik denken aan jouw preek en riep ik hem terug. Dus even later zaten we op de bank in de woonkamer om te praten, maar toen kwam mijn moeder binnenlopen (jij boft soms echt dat jouw moeder op zakenreis is!) dus gingen we naar boven. Helaas voel ik me niet zo thuis op mijn kamer, dat weet je, dus zat ik de hele tijd wat heen en weer te wiebelen en dat merkte Jason. Hij dacht dat het door hem kwam.
In elk geval, toen ik hem eindelijk wist te overtuigen dat ik niet nerveus was door hem (dat was ik wel, maar niet zo veel), kwam hij zeg maar straight to the point. Hij zei dat hij niet met dat meisje had willen zoenen. Ze was zijn beste vriendin en ze hadden toen ze klein waren een of andere stomme weddenschap. Als ze allebei voor hun zestiende verjaardag nog niemand hadden gezoend, zouden zij dat met elkaar doen. En nu bleek dus dat ze dat allebei nog niet hadden gedaan. Maar een dag na zijn verjaardag ontmoette hij mij. Het probleem was dat hij niet onder de weddenschap uit mocht komen. Het stond zwart op wit, ze hadden zelfs een onpartijdig iemand erbij gehaald (een willekeurig persoon op straat). Conclusie: ze hebben gezoend, maar het betekende niets. Volgens Jason had het meisje daarna nog gekotst ook. Niet dat dat voor mij zo positief is, maar oke.
Ik grinnikte. Dus het is allemaal weer goed?
Ik geloof het wel! Vrijdag gaan we weer op een date
Ik ben blij dat het goed is! Maar wacht, hij heeft dus nog nooit gezoend? O_O
He, jij mag niks zeggen! Voor Liam had jij dat ook nog niet gedaan!
Hm, das waar. Sorry. Maar wat gaan jullie doen zaterdag?
Weet ik niet. Hij haalt me om half acht op. Dus ik moet een outfit zien te vinden die zowel casual als chique kan zijn. Ik denk dat ik voor een rok en een colbertje ga…
Waarom niet een galajurk? Casualer kan niet! grapte ik. Tirza rolde haar ogen naar me, ze kon het duidelijk niet waarderen.
Mijn telefoon trilde. Snel keek ik of Snotje oplette, maar dat deed hij uiteraard niet. Ik pakte mijn telefoon en bekeek het smsje. Het was van Liam, hij wilde weten hoe laat ik vrij was. Ik smste hem de tijd terug en vroeg gelijk of hij zin had om vanavond weer af te spreken. Vrijwel meteen kreeg ik een antwoord terug. Vanavond werd Liam-avond.