5 - I Don't Want To Be Your Second Choice.

Kimberley Point Of Vieuw

"Oke mam, tot morgen!" riep Jess door haar gsm. "Dus.. het mag?" ik bedoelde het niet echt als een vraag. "Jep", bevestigde Jess. "Oke, waar heb je zin in?" vroeg ik. Jess stelde voor om te gaan joggen in het bos. "Is goed", stemde ik in en we vertrokken.
Na een half uurtje bleef Jess staan aan een bankje. Ik draaide me om en vroeg: "Nu al moe?" "Ja! Kom even bij mij zitten!" pufte ze. Ik ging naar het bankje waar Jess zat en bleef voor haar staan. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd. Opeens werden haar ogen groot. "Wat is e-", een luide gil die uit mijn mond kwam brak mijn zin af. Iemand legde opeens zijn handen op mijn schouders! Toen ik me omdraaide zag ik iemand staan, pas toen ik beter keek merkte ik dat het Remco was. "Re.. Remco.. Jij laat.. een mens schrikken, hoor", ik trilde nog. "Sorry, het was niet de bedoeling om je zo hard te laten schrikken", lachte hij. Jess lag al plat van het lachen. "Jess! Dit is niet grappig!" Daardoor ging ze natuurlijk nog harder lachen, typisch. Ik ging naast haar zitten om nog een beetje te bekomen. "Je liet me echt schrikken", hij keek naar mij en ik zag dat hij zijn lach moest onderdrukken. "Sorry", kon hij uiteindelijk nog uitbrengen. "Ze vind het niet erg hoor" antwoordde Jess in mijn plaats, waarna ik haar met een je-helpt-niet-echt blik aankeek, waarna ze me aankeek met haar vertrouwde 'sorry' blik. "Zo, wat doen jullie hier?" vroeg Remco glimlachend. "Oh, gewoon een beetje joggen, Jess is vannacht bij mij blijven slapen", antwoordde ik. "Ja, net zoals gisteren!" voegde Jess eraan toe met een big smile op haar gezicht. "Leuk", antwoordde Remco, waarna Jess zei: "Oh, maar als je wil mag jij ook we-" ik stootte met mijn elleboog tegen Jess' arm waardoor ze snapte dat ze beter haar mond moest houden. "Jess wou zeggen dat je wel met ons mag joggen als je zin hebt", met succes redde ik Jess' opmerking en hij antwoordde: "Ja hoor, ik zou graag met jullie joggen!" Er verscheen een lach op zijn perfecte gezicht en hij keek een paar seconden in mijn ogen. Ik bleef er maar naar kijken, ze zijn zo mooi... Jess schudde me uit mijn gedachten. "Wat is er?" vroeg ik verward. "We wilden vertrekken, waar zat jij met je gedachten?" "Oh nergens, ik eh.. Kom we vertrekken." Ik stond snel recht en keek Jess aan. Na een paar kilometertjes gelopen te hebben, namen we afscheid en gingen ik en Jess naar mij thuis. "Waarom heb je hem niet gekust toen we weg gingen?" vroeg Jess met een verwijtende toon in haar stem. "Jess.. Hij heeft een vriendin, remember?" antwoordde ik. "Ohja.. Soms kan ik toch zo dom zijn he", zei ze, waarop ik antwoordde: "Ja inderdaad, dat is al dom-blond moment nummer 3.." "Ja sorry hoor", antwoordde ze. "Wil je eens kijken of hij op msn is?" voegde ze er nog aan toe. Ik startte mijn laptop op en ik keek op msn. "Hij is er", zei ik tegen Jess. "Ja dat zie ik ook wel hoor, zo dom ben ik nu ook weer niet." "Moet ik er iets tegen zeggen?" "Ja waar dient msn anders voor denk je?" "Maar misschien vind hij me dan opdringerig of irritant ofzo.." "Doe nu gewoon, als hij niet met je wilt praten dan zal het wel bij zo'n kort gesprekje blijven, en dan nog, hij is daarstraks toch ook met ons mee gegaan? Ik denk niet dat hij er problemen mee heeft als jij iets tegen hem zegt hoor." Oke, Jess had wel gelijk, ik besloot om naar haar te luisteren - voor een keertje dan toch - en ik stuurde een bericht naar hem en hij antwoordde al meteen.

Hej
Hej
Ik vond het leuk daarstraks in het park
...