005 Elisabeth Perth & One direction

Elisabeth:

Hier lig ik dan , met de echte Harry Styles in bed. Hij heeft zijn armen rond me heen geslaan, het voelt zo goed.
Ik kijk even naar de klok naast me, het is al 21:00. Ik moet echt naar huis anders gaat heel het hotel morgen weten dat ik hier ben blijven slapen. Voorzichtig duw ik Harry's handen van me af daarna stap ik voorzichtig uit het bed zodat Harry mij niet hoort.
Ik geef hem een kusje op zijn voorhoofd en trek mijn werkkledij terug aan. Stiekem sluip ik naar de woonkamer, ik probeer zo zacht mogelijk te lopen met mijn hakken. De jongens zijn ook al gaan slapen, gelukkig anders zou dit wel genant zijn. Eindelijk ben ik aan de hoteldeur, ik doe de klink zachtjes naar beneden en loop de gang in. Ik zucht diep uit, gelukkig heeft niemand mij gezien. Plots hoor ik de deur van de jongens terug opengaan, het is Louis.

Louis:
Elisabeth, ik hoorde je net onze kamer uitgaan, is er iets gebeurd dat ik niet mag weten?
Ik zie dat Elisabeth begint te blozen.

Elisabeth:
Ogh, ik moest nog snel even iets doen.
Ik voel dat ik rood wordt, ik wordt namelijk altijd rood als ik lieg zeker nu dat ik tegen Louis lieg. 'Als hij
hierachter komt en dus weet dat ik hem belogen heb, gaat hij mij
dus waarschijnlijk niet meer vertrouwen, goed bezig Lilibeth' denk ik dan bij mezelf.
Nu kijkt Louis mij raar aan, ik denk dat hij mij doorheeft.

Louis:
Ahzo, wel oké dan, slaapwel Elisabeth.

Elisabeth:
Ik hou dit niet vol.
'Louis, wacht, er is wel iets gebeurd, ik heb met Harry, dus ik heb eigenlijk met Harry, Harry en ik hebben samen.
Ik begin te haperen, ik durf het niet te zeggen. Nu vindt Louis mij waarschijnlijk een klein kind.

Louis:
Ik lach een beetje.
'I get it, ik wist dat het ging gebeuren'