||004||

'So you gotta live it big time!' De jongens van Big Time Rush slaan een diepe zucht nadat ze midden in de woonkamer een show gaven. Ondanks dat Gustafo hier niet is, blijven ze wel goed oefen met hun stemmetjes. Sarcastisch klappen de jongens van Tokio Hotel die op de vide staan, in hun handen. 'En dat noemen jullie muziek? Er zit geen enkele vorm van pit in. Bovendien, jullie maken niet eens jullie eigen muziek!' 'Ach, rot toch op.' roept Logan zacht. 'Wat zeg je daar?' 'Ni, niks bibbert hij.' 'Dat dacht ik al. En nu op flikker hier.' roept Bill. 'O, oké' bibbert Logan weer. 'Wat?' roepy Kendall. 'Vergeet niet wie we zijn jongens, we zijn nu niet meer die vier hockey spelers uit noord-carolina, wij zijn big time rush!' 'Ja, wij zijn Big Time Rush!' roepen de andere drie. 'Bovendien,' gaat Kendall verder. Wij komen uit Amerika, en dat zijn Duitsers!' Big time rush begint te lachen. 'Hoor je wat ze zeggen?' zegt Tom. 'Wie zegt wat? Ik hoor alleen maar muggen.' antwoord Gustav. Nu is het de buurt aan de leden van Tokio Hotel om te lachen. 'Wat zijn jullie toch kinderachtig.' zucht Rosalie. 'Hey, schoonheid wat doe jij hier?' 'Kijken naar een stel losers, die denken dat het leven bestaat uit zingen en andere boybands lastig vallen.' 'Rose!' roept iemand 'Kom, blijf niet bij die mensen.'