H15

'Wie ben je, hoe kom je hier? Hoe heb je magie en oude taal geleerd? Waar heb je Nitor ontmoet? Wie, wat, wanneer, waarom, hoe!?' Mijn vragen schieten als raketten op het meisje af.
'Rustig, rustig,' zegt het meisje terwijl ze mijn boeien openmaakt en me bevrijd. Daarna loopt ze terug naar Nitor en gaat naast hem zitten. Nitor groeit tot op de grote van Een vrij grote hond en gaat dan tegen hem aan geleund zitten.
'Vetel,' gebied ik haar.
'Nou...' zegt ze,' Waar zal ik beginnen....'
'Bij het begin,' zeg ik automatisch.
'Oke...' Het meisje begint te vertellen.
'Ik weet eigenlijk vrijwel niets van mijn jeugt. Ik denk dat ik van het platteland kom, maar dat weet ik niet zeker...
Ik herinder me pas alles vanaf het moment dat ik Nitor ontmoette. Ik weet niet hoe lang dat geleden is...
Nitor werdt aan gevallen door een draak, draken vinden Nitor's heerlijk voedsel. Nitor's komen alleen voor in Hvithrilian. Naja, de draak had Nitor bijna te pakken toen ik op Nitor afrende en voor hem ging staan. Ik gebruikte wat magie en de draak viel in slaap.
Maar het koste me te veel kracht, magie is vermoeiend. Ik werdt wakker onder een boom, ver van de plek waar ik Nitor ontmoette. Nitor lag naast me, blijkbaar had hij me hier gekregen. Hij bracht met beelden over hoe hij me hier gekregen had en wat hij was. Ik denk dat draken zulke beelden ook kunnen gebruiken...
Naja. Ik leerde hem dus kennen, leerde van Nitor en ik leefde met hem. Nogsteeds trouwens. Ik werdt sterker en op een dag vond ik deze Ruïne. Hij was leeg op een paar drakeneierschalen na. Ik ruimde die dingen op en ging er met Nitor wonen. Soms moesten we wel draken verjagen, maar het is het waard. Over de magie en oude taal... ik ken die eigenlijk al vanaf mijn jeugd, en O! Mijn naam is Cecile,'zegt ze.
'Ik ben Lilith,' stel ik me voor,'Dus je weet echt niet waar je vandaan komt?'
'Nee,'zegt ze, ze wappert met haar lange blonde haar en dan grijnst ze.
'Wauw, dat was een lang verhaal, naja... ' Ze kijkt naar Diamantar en kijkt dan weer naar mij,' Weet je zeker d-'
'Ja-ah! Diamantar doet je niets, weet je wat rijders zijn?'
'Duh, natuurlijk. Dat ik afgezondert ben van de wereld betekend verder niets hoor,' zegt ze terwijl ze de ruïne binnen huppelt.
Nitor wordt kleiner en springt achter haar aan.
'Wat een stom kind, ze doet alsof ik een monster ben.' Diamantar's stem klinkt woest en boos. Zijn trots is duidelijk beschadigd.
'Maar wij weten hoe het echt zit, je doet ze niets, toch?'
'Ja, ja...' zegt Diamantar maar ik ben niet helemaal overtuigd.
'Waarom eten draken Nitors?' Vraag ik plotseling.
'Ze helpen ons met groeien en sterker worden,' zegt Diamantar, 'Handig als vrouwelijke draken baby's krijgen.'
'O,' zeg ik. Maar ik kan niet verder vragen het hoofd van Cecile verschijnt in de opening.
'Waar blijven jullie? We hebben eten!' Ze klinkt opgewekt en wenkt me.
Met een kleine glimlach ga ik naar binnen. Diamantar komt geïrriteerd achter me aan.