40. Waarschuwing

Jacob zijn vrolijke glimlach verdwijnt van zijn gezicht als hij mijn gesmoorde stem hoort.
Vanuit mijn ooghoek zie ik Embry mij onderzoekend en verbaasd aankijken.
Ik snap wel dat ze niet begrijpen dat ik zo schrik als iemand gewoon zijn handen op mijn schouders legt. Maar ik vind het niet fijn als mensen dat onverwacht doen. Ik schrik echt heel erg omdat mijn vader vanuit het niets om kan slaan. Ene moment vrolijk, andere moment boos. Eest gezellig tv kijken en stomme opmerkingen maken en het volgende moment wordt hij woest door iets wat op tv gebeurd, en dan krijg ik de klappen.
Jacob kijkt mij verontschuldigend aan. "Sorry. Ik wist niet dat je zo erg zou schrikken." zegt hij waarna hij tegenover Embry plaats neemt aan tafel.
Ik kijk Jacob nog even boos aan, maar dat is niet omdat ik echt boos ben. Dat is omdat de angst nog steeds door mijn lijf giert, en als ik het masker van boosheid laat vallen zal dat te zien zijn.
Ik neem weer plaats aan tafel. Ik herpak mezelf en zet mijn vrolijke gezicht op als ik zie dat Renesmee tegenover mij heeft plaats genomen.
"Maar." begint Renesmee op nieuwsgierige toon terwijl ze mij onderzoekend aankijkt. "Waarom kom je eigenlijk hier logeren?" vraagt ze waardoor ze een boze blik krijgt van Esme.
Ik kijk haar verbaasd aan. Ze ziet er zo lief en onschuldig uit, maar waarschijnlijk is ze hartstikke goed in informatie uit mensen krijgen. Bij mij zal het enkel niet werken, mijn zus was er namelijk ook heel goed in.
"Gewoon, door omstandigheden." zeg ik vaag waardoor ik direct vier paar nieuwsgierige blikken op me zijn gericht.
Als geroepen komt Carlisle binnen, gevolgd door Edward met een nieuwsgierige blik.
"Je hoeft niks te zeggen als je dat niet wil." zegt Carlisle tegen mij, waardoor iedereen hem verbaasd aankijkt.
"Dat was ik ook niet van plan." zeg ik zacht maar iedereen lijkt het gehoord te hebben want ze kijken mij onderzoekend aan.
"Is het eten klaar?" vraagt Embry een beetje geïrriteerd waardoor alle aandacht op hem is gericht.
Ik ben hem dankbaar want ik had die blikken niet lang meer kunnen verdragen.
Embry schenkt mij een klein glimlachje waarna hij zijn blik vragend op Esme richt.
Esme kijkt met een onzekere glimlach naar ons. "Bijna nog vijf minuten." zegt ze waarna ze verder gaat met het klaarmaken van de salade, waar ze mee bezig was.
Jacob kijkt onderzoekend naar Embry net als Renesmee. Maar ze zeggen geen woord.
Carlisle en Edward verlaten de kamer.
Er gaat een geluid af dat aangeeft dat de lasagne klaar is. Esme komt direct in actie, terwijl Alice binnen komt lopen.
Iedereen kijkt haar verbaasd aan, terwijl ze plaats neemt aan tafel.
Alice kijkt me doordringend aan. "Je moet wel voorzichtig zijn." zegt ze en ze dwingt me met haar ogen om te knikken.