# 025 - Antonella Martinez

Mijn hart bleef als een gek tekeer gaan toen hij nog steeds dichterbij kwam. Hij legde zijn hand op mijn wang en sloot zijn ogen. Ik sloot ook maar mijn ogen en hield mijn hoofd een stukje schuin. Al snel voelde ik zijn warme lippen op die van mij en als ik kon zou ik zweven. Het voelde perfect aan. Alsof het zo hoorde. Ik voelde hoe zijn duim zachtjes over mijn wang streelde terwijl we teder verder zoenden. De zoen hielden we natuurlijk een tijdje aan. Het voelde erg goed aan voor mij, maar blijkbaar ook voor hem. Ik vond het dan ook enorm jammer dat hij zich langzaam terug trok. Ik opende mijn ogen net op hetzelfde moment als hem. Verlegen glimlachte ik terwijl ik hem in de ogen aankeek. Grijnzend keek hij weg. Mijn ogen liet ik rusten op zijn lippen. De lippen die ik hopelijk zo snel mogelijk weer zou mogen kussen. Al snel keek Zayn terug op naar mijn gezicht. "Je bent geweldig Anto. Wat denk je er van? Zullen we het proberen als een koppel?" vroeg hij zachtjes en toch een tikkeltje onzeker. Was Zayn hier dan onzeker over? Ik moest er niets eens over nadenken. Hevig begon ik te knikken en hij zette een brede glimlach op. Hij sloeg zijn armen om mijn middel heen en ik sloeg mijn armen om zijn nek. Stevig knuffelden we elkaar. Ik kon niet beschrijven wat ik op dit moment nu allemaal voelde. Geluk voelde ik zeker en vast. Net zoals ik verliefdheid zeker en vast voelde. Er waren vast nog dingen die ik nu nog niet meteen kon beseffen. Was ik nu echt samen met Zayn? De jongen die eerst mijn beste vriend was? Ik was zo gelukkig. Ik was zo blij dat ik met hem was meegeweest naar het strand. Als ik niet was meegekomen was dit waarschijnlijk allemaal niet gebeurd. Daar hoefde ik nu niet aan te denken. Het was namelijk wel gebeurd en daar hoefde ik alleen maar blij om te zien. "Zal ik je maar eens naar huis brengen? Het wordt best al laat en morgen moet je terug naar school. Ik wil niet schuldig zijn als je met wallen op je eerste dag komt." Ik begon zachtjes te grinniken om zijn woorden en knikte dan. Ik stond op net zoals Zayn en samen liepen we terug naar zijn auto.

Eenmaal we in de auto zaten, was de terugrit heel anders dan de rit hier naar toe. We zeiden meer tegen elkaar. Het was geen moment stil geweest tussen ons tot we aan mijn huis waren aangekomen. "Kom je nog mee naar binnen?" vroeg ik met een lieve glimlach en ik keek hem met een puppyblik aan. Dan zou hij wel toegeven. "Hmm. Dé puppyblik waar ik absoluut niet tegen kan." merkte hij lachend op. "Goed dan." zei hij zonder eerst te hoeven nadenken. Hij stapte uit en samen liepen we naar binnen. Eigenlijk had ik geen idee hoe laat het was. De tijd had ik niet in de gaten gehouden. Ik geeuwde even kort. "Zal ik mijn meisje maar naar bed brengen?" vroeg Zayn en hij ging met zijn rug naar me toe staan. "Spring maar op het rug van het paard! Ik breng je naar boven!" zei hij met een grijns. Ik giechelde zachtjes en deed wat hij zei. Ik sprong op zijn rug en hij haastte zich als een gek de trap op met mij op zijn rug. Hij liep zoals een echt paard richting mijn kamer. "Ssst." siste ik dat hij ietsje stiller moest zijn met zijn hinnik geluidjes. Ik hoorde namelijk geen lawaai meer uit de kamer van Dolores en beneden was ze ook niet. Waarschijnlijk lag ze dus al te slapen. Ze had dus verstand en ging vroeger slapen aangezien het morgen terug school was. Stilletjes liep Zayn mijn kamer binnen en hij liet me van zijn rug glijden zodat ik op de grond kwam te staan. Hij draaide zich om en kwam dichterbij me staan, maar ik liep telkens naar achteren tot ik de deur in mijn rug voelde. Hij sloot me in door voor me te staan en mijn handen op mijn heupen te leggen. Ik legde mijn armen rond zijn nek en ik glimlachte breed terwijl ik hem verliefd aankeek.