Chapter 12

Renesmee

Na een poosje stopte Jake plots de zoen. Ik bleef een beetje verdwaast naar voren buigend staan.
'Wat is er?'Vroeg ik zachtjes terwijl ik recht ging staan
'Ik denk niet dat we je vader zo moeten pushen. Ik hoor hem buiten de deur staan.'zegt hij grinnikend. Ik loop naar mijn bed toe en ga zitten.
'Waar dacht jij dan allemaal aan'vroeg ik nieuwsschierig terwijl ik naast me op het bed klopte. Jake kwam ook zitten en ik ging met mijn hoofd op zijn schoot liggen.
'Gewoon aan jou, hoe mooi en lief en geweldig je wel niet bent. Jij?'
Ik hield mijn hand tegen zijn wang aan en liet hem zien waar ik aan dacht. Hij begon heel hard te lachen
'Wat???'vroeg ik nep beledigd
'Je weet niet hoe erg jou fantasietjes bij de waarheid liggen'
'Over ego gesproken'Zei ik lachend
'Weet je hoe we je vader echt overstruur kunnen krijgen'
'Nee, zeg het eens'
'Ach laat maar. Je wilt het toch niet weten.'
'Dat wil ik wel'Ik kwam omhoog en ging op zijn schoot zitten met mijn gezicht heel dicht bij de zijne en keek een beetje verleidelijk. Omg ik was gewoon met hem aan het flirten.
'Ahhhh oke ik zeg het wel. Ik kan er niet tegen als mooie meisjes met me flirten. Dan ga ik plat. Misschien moeten we onze fantasietjes samenvoegen en dan in het echt'zei hij lachend
'ALS JE DAT MAAR UIT JE HOOFD LAAT'Schreeuwde mijn vader. Ik keek beledigd naar de deur waar hij stond.
'PA-HAP, Wegwezen jij!!!!'Schreeuwde ik en mijn vader liep beschaamd weg.
'Weet je misschien moeten we dat maar doen'zei ik nog steeds een beetje flirtend
'Uhmmm lieverd. ik...'Ik kapte hem af
'Ik bedoel natuurlijk pas over een jaar ofzo. Niet gelijk zo uitflippen'Zei ik lachend.
'Sorry' zei hij een beetje zeilig en hij trok een pruillipje. Ik kwam wat dichter naar hem toen en zoende hem. Maar deze zoen was anders. Ik opende langzaam mijn mond en liet onze tongen met elkaar spelen. Na een poosje hield ik op terwijl dit keer Jake verdwaast achter bleef.
'Wow'Zei hij bedust'Dat was onze beste zoen ooit. Maar sinds waneer laat jij zoveel toe'
'Nou, ik ben al 6, dan wil ik wel wat verder gaan dan gewoon kusjes'
'Kleine deugniet van me'zei hij lachend
'Hou van je'zei ik op mijn zoetste stem maar meende het meer dan ooit. En dat wis hij ook.
'Als ik je kwijtraak weet ik niet meer wat ik zou moeten doen' Zei hij met een treurig gezicht. Dit maakte mij ook een beetje treurig
'Ik ook niet. Ik zou helemaal kapot zijn'
'Maar je moet wel weten. Ik hou altijd ietsje meer van jou'Zei hij weer een beetje blijer.
'Onmogelijk'Zei ik ook weer wat blijer. Ik ging weer met mijn hoofd naar hem toe, Zoende weer en liet onze tongen weer met elkaar spelen...

het einde is toch romatisch he(K)
ps I(H)REACTIONS