De strijdwagen rijd ons door de straten met honderden, nee duizenden juichende toeschouwers. We rijden naar de villa van President Green, een bejaarde, gezette man. Hij verschijnt op het balkon en houdt een lange welkomsttoespraak. Terwijl hij praat over de hongerspelen, komen de gezichten van alle tributen één voor één in beeld.
Ik opgelucht om te zien dat District 7 er weer uitzien als bomen en district 12 alweer mijnwerkers kostuums aanhebben.
De Camera’s vinden onze verandering van kostuum ook erg boeiend, want ze zoemen goed in op de kostuums die door de lampen van een groene naar blauwe lijken te veranderen. Ook de kostuums van district 1 en 2 lijken erg in trek.
Het volklied klinkt luid door het hele Capitool. De Camera’s maken nog een rondje door de wagens en dan vertrekken we naar het trainingscentrum.
Lenaliss komt daar naar ons toe gerent. ‘Jullie zagen er prachtig uit. Ik weet zeker dat we een paar sponsors kunnen vinden.’
Jack geeft me een schouderklop en knikt goedkeurend. ‘We hebben denk ik goede kansen om te winnen.’
Ik geef hem een overdreven glimlach, zoals Quinn Mayson ze altijd geeft. ‘Ik wéét dat we goede kansen hebben.’
Hij beantwoord mijn glimlach met een grijns. ‘Ik kan echt niet wachten tot de training morgen.’
Lenaliss neemt ons mee naar de lift, die ons naar onze kamers brengt. Ik ben nog nooit van mijn leven in een lift geweest. Die kunnen we ons niet veroorloven. En echt nodig zijn we ook niet.
Lenaliss legt ons uit dat de knoppen staat voor de verdiepingen. We hebben een hele verdieping voor ons district.
We zijn district 4, en dus zitten we op de vierde verdieping.
De kamer die ik krijg toegewezen is nog luxer dan die in de trein. Ook de badkamer is twee keer zo groot. Als je uit de douche stapt wordt je drooggeblazen door föhns en mijn haar wordt ontklit doordat er een elektrische schok doorheen gaat.
Van het geld dat deze kamer heeft gekost moet een groot deel van ons district een jaar kunnen eten. Ze kunnen het besteden aan beter trainingsmateriaal in ons district. Of ze kunnen de andere, armere districten ook de kans geven om te trainen. Ik voel me rot en misselijk als Lenaliss voor mijn deur staat om te vertellen dat het dinertijd is. Maar ik ga wel, omdat we het progamma voor morgen moeten bespreken.

Reageer (1)

  • Marly2801

    Leuk,snel verder!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen