2. De spooktocht

Ze waren net klaar met eten , toen de deurbel ging .
‘ik doe wel open ‘ zegt Anna’s moeder .
Ondertussen ruimt Anna de tafel af.
Haar moeder kwam weer binnen lopen , er stond iemand achter.
Oh natuurlijk ! het is Eva , dacht ze .
Maar dat was niet zo , het was een vriendin van haar moeder, genaamd Karin .
Anna had al een keer gezegd tegen haar moeder dat ze Karin echt niet aardig vond , maar haar moeder trok zich er niks van aan .
Het was een vrouw van een jaar of 40, net als haar moeder .
Maar ze stonk altijd naar rook , was altijd zwart gekleed en ze was aan de dikke kant .
Soms , als ze een strakke spijkerbroek aan had , zag je hoe haar vetrollen uitpuilde .
En ze deed ook nog zo onaardig tegen haar !
Korter gezegd, ze hadden echt een gruwelijke hekel aan elkaar .
Opnieuw ging de deurbel , maar dit keer deed Anna open .
Het was Eva ! Anna gaf haar een dikke knuffel , waarbij Eva haar raar aankeek ?
‘is er iets ? heb je een vriendje of zo ?’ vraagt ze met een verbaasde blik .
‘nee , ik ben zo blij dat je er bent , die zuurpruim van een Karin is er ! Maar genoeg daar over, waarom zie je er zo mooi uit ? ‘
‘Er is een spooktocht in het park hier tegenover . Ze hadden ons gebeld of we mee wouden doen .‘
‘wat heb je gezegd tegen hun ? ‘ Met een vragende blik kijkt Anna , Eva aan .
‘dat we nog wel zouden kijken , maar het begint om 8 uur . Justin doet ook mee .’
‘dan doe ik al niet mee ! ‘
‘kom op Anna , doe niet zo flauw . Waarom doe je nou zo? Justin bedoelde het vanmiddag toch niet zo ? Alsjeblieft ! doe het voor mij . ‘
Anna zucht . ‘Oké dan . ik doe het voor jou hé ! niet voor die Justin gast .’
Eva maakt een sprongetje van vreugde ‘ oké je bent een schat ! kom we gaan ons klaarmaken . Wat doe jij aan ? ‘
‘ gewoon een trui met een jogging broek . ‘
‘ga je jezelf niet mooi maken ? ‘ Vraagt Eva .
‘Nee , waarom zou ik , we gaan niet uit . Ik ga me niet mooi maken voor die Justin .’
‘Ja , het zal wel . ‘
‘Oké , oké ik ga me al een beetje optutten . Ik doe mijn witte korte broek aan , met mijn blauwe shirt . Oh , en voor als het koud word, mijn witte vest . ‘
‘wauw , jij gaat er zo mooi uitzien . Ik wacht hier beneden wel bij je moeder en zuurpruimpje ‘ zegt Eva , en ze begint te lachen .
‘succes ermee ! ‘ lacht ook Anna .
Na ongeveer 10 minuten komt Anna weer naar beneden lopen .
‘wauw jij ziet er mooi uit Anna ! Dat meen ik serieus ‘
Anna lacht ‘ Ja , ik zou het bijna geloven . Niet dus ! Laten we nou maar gaan . ‘
‘jij hebt er zin in meid ! ‘ Samen lopen ze naar het park aan de overkant van de straat.
Daar staat Justin al te wachten . Eva rent naar hem toe , en geeft hem een knuffel .
‘Jullie zien er allebei mooi uit dames ‘ Zegt Justin .
Anna zucht , waardoor Eva haar met haar elleboog in haar zij duwt .
Justin zag dat niet .
‘au!’ Roept Anna , waarbij Justin haar raar aan kijkt .
‘Alles goed Anna ? ‘ Vraagt Justin .
‘Ja , waar maak jij je druk om ! ‘ Zegt Anna bot .
Er was een moment stilte .
Het volgende moment begon Eva weer te praten.
‘zullen we naar de groep lopen , ik denk dat ze op ons wachten . Vroeg ze .
Toen ze bij de groep aan waren gekomen , liepen ze allemaal meteen aan .
Justin en Eva liepen daar maar samen met z’n tweeën , en Anna liep in haar eentje achteraan.
Anna raakte een beetje achter van de groep . Ze was zo aan het denken , dat ze de groep helemaal vergeten was .
Toen Anna stopte met dagdromen , was het al te laat . Er lag iets op de grond wat ze niet had gezien . Ze struikelde erover ! Voordat ze het wist , rolde ze naar beneden van een heuvel af . Ze gilde , maar niemand hoorde haar .
Ook kon ze niet opstaan , want haar been deed erg veel pijn ! Ze voelde in haar zak , maar ze had geen mobieltje bij . Die had ze per ongeluk thuis laten liggen .
Een half uur later kwamen Justin , Eva en de groep weer aan bij de beginplaats .
Eva keek om . ‘ Waar is Anna ! We zijn haar helemaal vergeten omdat we zo druk in gesprek waren ! ‘ Op dat moment ging net de telefoon van Eva . ‘Hallo met Eva .’
‘Eva kom nu naar huis! Het is al veel te laat ! ‘
‘m..maar ‘ Stotterde Eva.
‘Nee, nu naar huis komen jij ! ‘
‘oké , ik kom eraan ‘Ze hing op .
‘En Anna dan ? Wil jij haar voor me zoeken Justin ? ‘ Eva kijkt Justin lief aan .
‘Tegen jou kan ik toch ook geen nee zeggen . ‘ Justin lacht .
‘Ik ga nu toch maar snel , want anders word de oppas nog bozer ! ‘ Zegt Eva serieus .
‘Oké doei , ik bel je nog wel . Morgen of zo ‘
‘is goed , doei ! ‘ Snelt rent Eva naar huis .
Het is nu al echt donker geworden maar toch besluit Justin , Anna te gaan zoeken .
Na een half uurtje , hoort hij geritsel
‘ Hallo ? is daar iemand ? ‘
‘ Ja, hier beneden.’ Kreunt Anna
‘Wat doe je daar dan ? ‘
‘Ik geloof dat ik mijn enkel heb gekneusd of zo, ik kan in ieder geval niet opstaan. Wie ben jij eigenlijk ? ‘
‘Ik ben het , Justin . ‘
‘Oh nee, jij weer .’
‘ik kan ook gewoon gaan hoor , als het niet goed genoeg is . ‘
‘Oké , oké . Hoe ga je me hier dan weghalen ? ‘
‘Ik til je wel op , ‘ hij loopt naar Anna toe .
‘Doe je handen maar om mijn nek , dan til ik je op ‘ Op een of andere manier vond Anna het wel leuk dat Justin haar optilde .
‘ ben ik niet te zwaar ? ‘
‘ nee joh ! jij moet echt eens wat meer eten ! ‘
‘is dat een compliment ? ‘ Grapt Anna
‘Ja , eigenlijk wel ! lacht Justin
Ze waren eindelijk weer bij het huis aangekomen .
‘ Moet ik je naar het ziekenhuis brengen ?’ Vraagt Justin met een lieve lach op zijn gezicht.‘
‘nee zo erg is het nu ook weer niet , maar ‘ ze wachtte even ‘bedankt dat je me naar huis hebt gebracht , en dat je me gevonden hebt. ‘ ik moet er van blozen en kijk weg in de hoop dat Justin het niet ziet.
Justin zet me op de grond neer en gaat naast me zitten ‘ Graag gedaan hoor ‘
Anna kijkt hem aan en Justin kijkt terug, ze komen steeds dichter bij elkaar en voordat Anna het wist waren ze aan het zoenen , Ze deinst terug omdat ze dit niet verwacht had.
Justin zegt snel ‘ik … moet gaan ‘ hij staat op en loopt snel weg. Stiekem vond Anna dat jammer , en hoopt dat Eva haar nog een keer mee neemt naar Justin.
De vader van Anna kijkt door het raampje bij de deur , maar buiten en ziet Anna zitten.
Meteen doet hij de deur open ‘Wat doe jij hier nou ? ‘ vraagt hij bezorgd.
‘Ik … niks ‘ ze probeert op te staan en loopt zo normaal mogelijk naar boven alsof er niks aan de hand is. Met veel pijn probeert ze er zo op te lopen en hoopt ze dat het morgen beter gaat. Morgen zien we wel weer , denkt ze en ze gaat op bed liggen.
Al snel valt ze in slaap.