Hoofdstuk 7

'Weltruste mama!' zei ik snel nog toen mijn moeder naar beneden liep, en mijn zusje op bed had gelegd. We hadden meestal een vast ritueel, mijn moeder legde Faye in bed, en dan bleef ik boven om nog te leren of wat te lezen. Ik sloot mijn kamerdeur en haalde een boek uit de boekenkast die ik op mijn kamer had staan, en ging languit op mijn bed liggen, en schopte daar mijn schoenen uit. Ik begon een beetje in het boek te bladeren, wat ik al 2 keer had gelezen en zocht een leuk hoofdstuk uit om het te lezen. Niet dat ik dit lang vol hield. Het boek was saai, en ik besloot om snel mijn pyjama aan te doen en proberen te slapen, kijken of mijn droom verder ging. Ik hoopte stiekem wel dat die Peter Pan weer mijn droom insloop en me verder vertelde over Neverland, zodat ik Faye meer verhalen had om te vertellen. Mijn vader was ondertussen nog steeds niet thuis, en dat baarde me zorgen. Misschien was het wel echt niet goed. Hij zat al een tijdje in een beetje lastige situatie met zijn werk, en dat zorgde ervoor dat ik begon te piekeren. Ik was wel zo'n zorgelijk typetje die zich snel zorgen maakte om andere mensen. Ik ging in bed liggen en knipte mijn nachtlampje uit, en sloot mijn ogen en probeerde te slapen. Het lukte niet. Het lukte echt niet, ik keek om de 10 minuten op mijn telefoon om te kijken hoe laat het was, maar het leek erop dat elke keer 10 minuten verstreken. Het was vreselijk, het was nu rond half 1, en ik had nog geen oog dicht gedaan. Ik had ook nog geen auto gehoord, en het licht op de overloop was uit gebleven. Dat wilde zeggen dat mijn vader nog steeds niet thuis was, misschien liep zijn vergadering gewoon een beetje uit, stelde ik mezelf gerust. Ik draaide me om en sloot mijn ogen weer. Net toen ik bijna in slaap viel hoorde ik een stem. 'Je bent een goede moeder...' fluisterde iemand. Mijn ogen schoten open, en ik probeerde met alle macht niet teveel geluid te maken. Ik draaide me om, en keek weer in de ogen van die Peter Pan. Ik droomde, ik was eindelijk in slaap gevallen. Ik trok een flauwe glimlach, en knipte mijn nachtlampje aan. 'Ook goedenavond.' zei ik een beetje spottend. Hoe leuk ik het ook vond dat er een vliegende jongen in mijn kamer was, hij was nep en dat moest ik accepteren. Opeens kreeg ik een geweldig idee, ik zou vandaag het spelletje met hem meespelen. Ik wilde weten wat dat Neverland was, zodat ik Faye erover kon vertellen en nog meer mensen. Zelfs mijn moeder had het volgens mij geweldig gevonden. Peter trok even weer zijn verwaande grijns. 'Maar ik moet even zeggen dat je met me mee moet naar Neverland omdat je een geweldige moeder bent.' zei Peter. Ik keek hem vragend aan. 'Ik ben geen moeder.' zei ik tegen Peter. Hij fronste zijn wenkbrauwen, wat me een onverwachte kriebel in mijn buik bezorgde. 'Je hoeft ook geen moeder te zijn om met mee te komen naar Neverland..' fluisterde hij. Ik snapte er niets meer van.