4,

Wat is er gebeurt? Ben ik dood? Leeft Destiney nog? allemaal vragen schoten er door mijn hoofd.. Alles was zwart, ik kon niks, niet eens mijn ogen openen, niet bewegen niks... Opeens voelde ik iets... een soort steek in mijn hoofd. Waarom voelde ik wel deze pijn? Maar die vraag kon ik niet beantwoorden. Ik hoorde een stemmetje in mijn hoofd'word wakker... word wakker..word wakker Niall.. ze heeft je nodig! Word nou wakker'! de stem was onbekend en wie was die ze? Maar ik moest wakker worden en wel nu. Ik opende mijn ogen met al mijn kracht. mijn oogleden leken wel bakstenen. Maar ogen het eindelijk was gelukt mijn ogen te openen was het makkelijk om te zien. Ik keek naast me en zag Destiney tegen me aanliggen met mijn armen om haar geen. ze was gewond... ik tilde haar voorzichtig op. We moesten weg hier. Ze mochten niet vinden.... en ik kan Destiney niet alleen hier laten. Ik stond met moeite op en keek in het neergestortte vliegtuig even rond. Ik probeer een uitweg te zoeken in het vliegtuig. Ik keek eventjes naar Destiney. Het leek net of ze rustig slaapt. Ik werd opeens bang dat ze dood is, omdat ik haar niet zag of voelde bewegen. Ik legde haar op de gronden voelde aan haar pols. Vol verwachting probeerde ik haar hartslag te voelen. Tot opluchting maar met schrik dat haar hartslag om ongeveer zeven seconden ging. Ik tilde haar weer op alsof ze een baby'tje was. Ik ging rondlopen om een uitweg te vinden. Ik loop een tijdje heen en weer. Ik schrok van een geluid, het was een ambulance geluid zo'n 4km verderop. Ik draaide me om, en tot geluk zag ik een wonder. Er zit een gat het is niet groot maar ook niet klein. Het past precies. Ik keek door het gat, wow het is zo'n drie meter hoof. Dat word dus springen. Ik pak Destiney extra goed vast in mijn armen, en ik bereid me voor op een klap. Ik spring. In een fractie van een paar seconden lig ik met een doffe klap op de grond. Ik sta met veel moeite en een beetje pijn op. Ik heb Destiney nog steeds vast. Shit ik zie de ambulance zo'n vijfhonderd meter verderop. Ik ren ergens naar toe, niet wetend waarnaar toe. Ik ren en ren. Ik kijk na een tijdje rennen om me heen. Ik ben verschrikkelijk moe maar blijf toch wakker. Ik ga pas slapen als we teminste een dak boven ons hoofd hebben. Ik loop een stukje. Dan zie ik een schuurtje. Ik strompel met Destiney en alle energie die ik nog heb ernaar toe. Ik kijk of de deur opslot zit. Nee gelukkig is het open. Ik kijk even in het schuurtje tot ik een stuk met hooi zie liggen. Ik ga rustig liggen en leg Destiney voorzichtig en rustig neer. Daarna val ik in een lichte slaap met Destiney naast me.