Fake Pupps

'Mooi, ik zie je vanavond,' zei ze en ik kon horen dat ze glimlachte. Ik hing op en liep naar beneden. Paul lag nog altijd te slapen en ik sloop het huis uit. Ik moest weten of Scot nog leefde.
‘Scot?’ Ik liep aarzelend zijn huis in aangezien hij niet gereageerd had op mijn klop op de deur. ‘Scot?!’ Ik liep naar boven, maar het huis was verlaten. Ik draaide me om en liep het huis weer uit. Waar kon hij zijn? Zonder verder na te denken rende ik het bos in. Geen spoor van Scot. De gedachte dat wat Kelly me had laten zien echt gebeurd was maakte me doodsbang.
‘Wat doe je hier Iza?’ Ik draaide me geschrokken om.
‘Pups,’ zuchtte ik opgelucht. ‘Weet jij waar Scot is?’
‘Sinds wanneer maakt het jou uit waar Scot is?’ vroeg hij.
‘Door een droom en Kelly en … geen idee,’ zei ik.
‘Kelly?’ vroeg Peter scherp. Nu pas merkte ik de boze uitdrukking op, zijn ogen stonden kil en ik begon me af te vragen of dit Peter wel eigenlijk was.
‘Iza weg hier!’ Ik draaide me om en het volgende moment stormde Paul langs me heen. Peter of de nep Peter werd naar achter gesmeten en knalde tegen een boom aan. Zodra hij opstond veranderde zijn hele gezicht en stond daar ineens de jongen die er ook was bij mijn ontvoering. ‘Iza, weg hier,’ siste Paul. Ik knikte en maakte me meteen uit de voeten. Ik wist niet waar ik heen ging, maar bleef maar door rennen. Ik hoorde een gil en kreeg het idee dat er heel wat bomen om vielen.
‘Iza, wat?’
‘Scot.’ Ik hijgde, struikelde en viel zo in zijn armen. ‘Peter… was niet Peter en … veranderde… en toen Paul…’
‘Sssj,’ zei hij zachtjes. Hij leek even te luisteren. ‘Alles is goed met Paul.’ Hij tilde me op en begon te lopen.
‘Waar gaan we heen?’ vroeg ik.
‘Mijn huis,’ zei hij en drukte een kusje op mijn kruin. Ineens bedacht ik me wat.
‘Je leeft,’ zei ik verbaasd. ‘Je… je…’
‘Natuurlijk leef ik,’ zei hij verbaasd. ‘Waarom zou ik niet leven?’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Wel, ga je mijn vraag nog beantwoorden?’
‘Kelly gaf me een droom,’ mompelde ik. Meteen stond hij stil.
‘Kelly gaf je een droom waarin ik dood ging?’ Zijn stem klonk rustig, maar onder het oppervlak kon ik een groeiende woede voelen. Ik knikte voorzichtig en meteen voelde ik hoe Scot warmer begon te worden.
‘Scot laat me los!’ riep ik geschrokken. ‘Laat me nu los.’ Zijn huid begon steeds heter te worden en begon te branden op de mijne. ‘Scot, je doet me pijn.’ Meteen leek hij terug te komen tot zich zelf en zette hij me neer op de grond.
‘Sorry, ik… ik mijn controle niet mogen verliezen,’ mompelde hij. Hij draaide zich om en wilde weg lopen.
‘Niet gaan,’ zei ik meteen.
‘Iza, het is te gevaarl…’ begon hij.
‘Ik weet de weg het bos uit niet,’ zei ik. ‘Wil je me werkelijk hier achter laten?’ Hij vloekte, greep mijn hand beet en sleurde me mee. Ik struikelde een beetje achter hem en stapte ineens in een kuil. ‘Au.’ Ik viel en greep mijn enkel beet. Scot zuchtte tilde me weer op en begon zo te lopen. Ik nestelde me glimlachend tegen zijn borst aan. ‘Wat is er gebeurd met die jongen?’ vroeg ik voorzichtig.
‘Hij is ontsnapt, maar gewond,’ mompelde Scot.
‘Hoe kan het dat hij… zo… dat hij zich veranderde in Pupps?’ vroeg ik.
‘Er vallen wel meer sterren neer op aarde, Iza,’ mompelde hij. ‘Maar geen van het zijn zo sterk als de ster van het vuur was.’
‘Scot?’ vroeg ik. ‘Ik begrijp het nu.’
‘Wat begrijp je Iza?’ vroeg hij verbaasd.
‘Dat van het licht,’ zei ik. ‘Ik begrijp nu hoeveel jij van mij houd.’
‘Hoezo dat ineens?’ vroeg hij verbaasd.
‘Door die droom van Kelly,’ mompelde ik. Scot liep in stilte verder met mij in zijn armen. ‘Scot?’
‘Ja, Iza,’ zei hij zachtjes.
‘Ik hou ook van jou.’