-Proloog-

Daar staat hij dan mijn trots. Hij zingt de sterren van de hemel en kan het niet laten een traan te laten vallen. Al vanaf het begin dat ik hem ken vond ik hem leuk, niet verliefd leuk. Maar ik mocht hem gewoon graag ik kon goed met hem opschieten en hij met mij. Ik beschouw hem als mijn eigen broer. En we doen heel veel samen maar ik wist dat er ooit een eind aan zou komen maar daar denk ik liever niet aan. Hij heeft inmiddels geen oppas meer nodig en kan prima voor zich zelf zorgen. Voordat ik het wist is hij klaar met zijn liedje en staan alle mensen inclusief de jury op, en klappen en juichen. Dat was mijn kleine Liam. Natuurlijk was hij door, als hij niet door was geweest had ik de jury persoonlijk verteld dat die gek in hun hoofd zijn. Liam kwom op me afgerend en geeft me een dikke knuffel, ik druk een kus op zijn wang. 'Lieve Medely, bedankt voor alles zonder jou was ik nooit hier heen gegaan, ik had niet gedurfd. dankje lieve medley, ik hou zo veel van je!' Zei liam. Waarom klonk dit als een afscheid? ik wilde hem niet kwijt en hield hem nog steviger vast 'ik Houd ook van jou lieve Liam, ik hou ook van jou.' zei ik terug. en het was waar ik hield van hem en hij betekende werklijk alles maar dan ook alles voor me.