18. Thoughts about lies.

'Ongelovig blijf ik naar het papier staren. Paranormaal begaafd? Is de schrijver hiervan wel helemaal normaal. Ik geloof daar niet in.'
Tenminste, dat was mijn eerste gedachte. De tweede gedachte zag er als volgt uit; 'Wacht. Ik heb mama ook gezien en eigenlijk geen seconde gedacht dat het misschien een hersenspinsel zou kunnen zijn, maar meerdere mensen hebben dat toch? Een geliefde gaat dood en dan zien ze die persoon. Dat is toch normaal?'
Maar dan was er nog de derde gedachte: 'Wacht. Ja, nogmaals wacht. Hoe verklaar ik die dromen dan. Ik heb gedroomd over dit huis en over die folder. Ik heb zelfs gedroomd over Isaac. Isaac.' Voor slechts een seconde stop ik met mijn derde gedachte. De naam blijft door mijn gedachte gaan. De droom gaat nogmaals door mijn gedachte. Gele ogen, blauwe ogen, gele ogen. 'What the fuck', sluit ik mijn gedachte af.
Ik laat de folder vallen, doe hem dicht om geen argwaan op te wekken en doe wat stappen naar achteren. Wie heeft er een folder over mij? Derek heeft gezien dat ik voelde dat mijn moeder en broertje zijn vermoord, ik voelde hun pijn. Isaac en Stiles hebben me zien praten tegen mijn moeder. Verder? Niemand zover ik weet. De laatste zin gaat door mijn gedachte, herhaaldelijk.
'Haar zwakke punt: Liefde.' Mijn gedachte schieten naar Isaac. Ik schud mijn hoofd, dat kan niet. Dat zou hij niet doen, zo is hij niet. Toch?
En dan dit huis, dit huis is waarschijnlijk van Derek. Deze folder ligt in zíjn huis.
'Onze soort?'
Welke soort? Waar heeft de schrijver het over?
'Maar vertrouw ze niet.' Mijn moeders stem galmt door mijn hoofd. Dat is wat ze zei. Vertrouw ze niet. Is dit waarom? Weet zij meer?
Ik doe nog wat extra stappen achteruit en ren vervolgens naar de deur. Voor ik de voordeur achter me dicht wil gooien, voel ik een paar ogen in mijn rug prikken. Wanneer ik me omdraai zie ik een paar fel rode ogen door de duisternis naar me staren.
Zonder gil of schreeuw ren ik het huis uit. Rennend door het bos. Verdwaald door mijn angst.
Ik struikel, zoals altijd op magische wijze bij iedereen op dit soort momenten gebeurd, en blijf liggen. Kan ik hier niet gewoon blijven liggen?

'Jane? Jane!' Voetstappen komen dichterbij. Ik kijk recht in een zaklamp en voel de angst omhoog kruipen, maar dan besef ik pas welke stem ik heb gehoord.
'Allison?' roep ik angstig.
Op dat moment knielt ze naast me neer, zodat ik haar gezicht kan zien.
'Het is okay. Ik ben met mijn vader en zijn vrienden', stelt ze me te rust.
'Wat doen jullie hier?' vraag ik.
Ze werpt een blik op een man, waarschijnlijk haar vader. Zijn blik verteld haar blijkbaar genoeg, want ze bazelt snel een leugen.
'Nacht training.' Ik blijf haar ongelovig aankijken. Zelfs op dit moment ben ik te koppig om een leugen zo maar te laten gaan. Ik ben klaar met al die leugens!
'Kom', ze helpt me overeind. 'Wat is er gebeurd?'
Ik denk terug aan het huis, maar besluit niets te zeggen. Die leugens van haar kan ze terug verwachten.
'Ik wilde nog een rondje gaan lopen, maar toen was het opeens donker en verdwaalde ik.'
Haar vader komt naast Allison staan.
'We weten dat je bij het huis bent geweest. We zagen je wegrennen. Wat heb je gezien?'
Mijn mond zakt ietsje open. Zijn ogen kijken me indringend aan, wat op dit moment veel effect heeft.
'Heb je wel gezien hoe creepy dat huis is? Ik was er nooit geweest, maar ik vraag me af of dit overdag minder creepy zeg', lieg ik alsnog.
Allison's vader blijft me recht aankijken. Ik vind dit het type man dat me zo tegen een boom zou opdrukken, om te horen te krijgen wat hij zou willen horen.
'Ik ben blij dat je okay bent', besluit hij uiteindelijk te zeggen. Ik knik kort.
'Kom, we brengen je naar huis', zegt hij en hij begeleidt Allison en mij naar zijn vrienden. Verbaasd staar ik naar de drie quads. Allison gaat bij een van de twee onbekende mannen achterop en de vader van Allison gebaard dat ik bij hem kan komen. Ik ga bij hem achterop zitten en al snel voel ik de wind door mijn haar. Scheurend door de bossen.
Toen ik daar achterop heb gezeten, heb ik mezelf twee dingen beloofd.
1. Ik neem geen leugens meer aan.
2. Ik zal hoe. dan. ook. achter de waarheid komen!


-- Comment please? --