17.Strange noises, black ash and creepy stuff.

Vol goede moed loop ik met Allison het bos in. Haar enthousiasme van gister is nog steeds niet verdwenen.
Heel de ochtend heb ik lopen peinzen over mijn droom. Ik was zo verdiept in mijn eigen wereld dat ik vergeten was naar school te gaan. Jackson had me dan ook overbezorgd gesms't.
'Let's start!' Haalt Allison me uit mijn gedachte.
'Weet Scott eigenlijk dat je dit doet?' flap ik eruit. Haar grote glimlach verdwijnt iets.
'Nee, nog niet.' Ik knik begrijpend.
'Hoe gaat het eigenlijk tussen jullie?' Een brede grijns verlicht haar gezicht weer.
'Super goed! We hebben vanavond weer een date en ik denk dat het dan officieel wordt!' Ik laat wat enthousiaste kreten horen en besef dat ik echt blij voor haar ben, voor beide.
'En jij?' vraagt ze.
'Ja, gaat goed.'
'Met?' Een ongewilde glimlach siert mijn lippen.
'Isaac', mompel ik verlegen.
'Awh, ja, ik begrijp je. Het is zo'n liefje.' Ik glimlach.
'Ik heb trouwens nog een cadeautje.' Verbaasd kijk ik haar aan.
Ze ritst haar legergroene tas open en haalt er een simpele effen zwarte boog uit.
'Voor jou.' Ik pak hem aan, laat hem door mijn vingers gaan.
'Hij is prachtig, maar dit kan ik echt niet aannemen.'
'Jawel. Ik heb een nieuwe gehad. Hou hem. Ik vind het geweldig dat een vriendin zich er ook interesseert. Dan kan ik eindelijk samen oefenen met iemand.'
Ik grijns. Het is inderdaad best gaaf zo met z'n twee.
'Kunnen we een jacht kampeer sessie houden', reageer ik als grapje.
'Oh, ja! Dat moeten we zeker doen!' Ik schiet in de lach door haar over-enthousiaste gezicht.
'Laten we eerst maar eens gaan oefenen dan', zeg ik nadat ik haar heb bedankt. Ze knikt en we beginnen. Ze vindt me een natuurtalent, want na een paar uur kan ik al wel aardig schieten. We nemen, net als gister, afscheid in de bossen.
Ik loop en, weer net zoals gister, is het weer veel te snel donker. Vastberaden blijf ik door lopen, tot ik verdwaal. Nooit ben ik bang geweest in het bos, maar nu. Alles is anders. Bij elk klein geluidje denk ik the killer te horen. Overal waar ik kijk. Ik voel mijn adem versnellen. Mijn voeten gaan steeds sneller. Ik wil hier weg. Pas na een paar seconde dat het gejaagde gepiep mijn eigen ademhaling is. Ik ben aan het hyperventileren.
Mijn ogen zijn groot, terwijl ik in het rond kijk. Ronddraaiend om niet van achter of van voor 'gepakt' te kunnen worden. Geen lucht.
Ik begin te rennen. Weg van de plek, weg van de angst, maar het lukt niet. Toch blijft de angst voor enkele tellen weg wanneer ik voor hét grote huis terecht kom. Mijn ogen nemen snel het huis in zich op. Een flits schiet door mijn hoofd. Ik krimp even in een, maar zie dan het huis uit mijn droom. Het is hetzelfde.
Wanneer ik gekraak achter me hoor, ren ik zonder twijfel naar binnen. Zonder dat ik het besef sta ik even later in het midden van de woonkamer. Ik kijk de kamer rond, tot ik eindig bij de tafel. Nu ik wel kán lopen, wil ik niet lopen. Ik weet niet wat er op de tafel ligt, maar ik weet ook niet of ik het wel wíl weten.
Toch lopen mijn voeten, als automatisch naar de tafel. Mijn adem ingehouden. Diep in mijn hart dacht ik dat het Tom zou zijn, maar het is geen lichaam, maar een folder.
'Jane Dodgle' staat er in blokletters op de voorkant geschreven. Ik knars even met mijn tanden. Niet omdat dit een folder over mij is, maar puur om mijn achternaam. Wat een ramp.
Ik open de folder en voel hoe mijn adem stokt. Er zitten slechts twee dingen in. Een foto van mij, genomen toen ik de eerste nacht in mijn nachtjapon over straat liep. Het was de enigste keer dat ik me heb omgedraaid, omdat ik bang was dat iemand me volgde.
Het andere is een document. Mijn naam, geboortedatum, gewicht, haarkleur, oogkleur en bloedgroep. Met ingehouden inhoud lees ik de informatie door. Alles klopt!
Het laatste wat er staat is 'opmerkingen'. In dezelfde blokletters als op de voorkant staan er slechts een paar zinnen, maar ze zetten toch wel mooi heel mijn wereld op zijn kop.

Jane Dodgle is een uitzonderlijk meisje. Paranormaal begaafd om precies te zijn, al heeft ze dat zelf nog niet door. Als ze dat ontdekt en het ontwikkelt, kan ze een gevaar zijn voor onze groep. We moeten haar zien te elimineren. Haar zwakke plek: Liefde.