Music Is Like Sight For The Blind

Mam was heel lief en gaf me een weekje vakantie, ze melde me ziek op school. Tom moest ook niet naar school omdat ze wist dat ik alle steun nu kon gebruiken. We zaten aan tafel te eten ook al was het eigenlijk meer middag dan ochtend. Stil keek ik naar mijn hand die de boterham vast hield. Natuurlijk zag ik enkel zwart. Als er vergif op de boterham zat, dan kon ik dat niet eens zien. Alles leek zo anders en angstaanjagend. De geluiden die ik dagelijks hoorde, leken nu anders te klinken. Soms kon ik niet eens zeggen waarvan een geluid kwam of wat het was. Gelukkig bleef Tom altijd dicht bij me want ik zou doodgaan zonder hem. Hij gaf me de choco aan, terwijl ik niet eens kon zien wat ik vast had. Hij gaf me kleren die bij elkaar pasten want in een poging om dat zelf te doen, had ik een rare kleurcombinatie aan en zat mijn t-shirt omgedraaid. Hoewel Tom me bij alles hielp, maakte me dat nog verdrietiger. Ik voelde me als een hulpeloze baby die niets zelf kon doen. Ik was een last voor iedereen.
'Wat wil je gaan doen?' vroeg Tom.
Ik deed mijn hoofd omhoog en keek in zijn richting, ook al had dat niet veel nut. Ik haalde niets wetend mijn schouders op.
'We kunnen een nieuw spel voor de Wii kopen!' zei Tom vrolijk.
'En met wie ga je dat dan spelen?'
'Met jou natuurlijk, met wie anders?' lachte hij.
'Ja, ik ga echt veel kunnen zien,' zei ik sarcastisch.
'Oh, sorry. Ik bedoelde het niet zo'
'Weet ik, Tomi'
'Wat kunnen we dan doen?' vroeg hij denkend.
'Ik stond er vroeger nooit bij stil maar blinde mensen kunnen zoveel dingen niet doen. Tv zien, lezen, computeren, Wii spelletjes spelen, cinema, gezelschap spelletjes en zoveel meer. Ik vraag me af wat je dan nog aan je leven hebt,' zei ik zuchtend.
'Zo mag je niet denken, Bill. Je moet er eerst aan wennen. Er bestaan zelf blinden die een muziekinstrument spelen en nog meer speciale dingen kunnen doen. Je bent nog niet lang blind, dus geef het wat tijd,' zei hij lief.
'Die blinden zijn enkel beroemd omdat ze blind zijn, niet omdat ze een instrument kunnen spelen'
'Ik weet iets waarmee ik je kon opvrolijken! En dan maakt het niet uit of dat je blind bent of niet!'
Ik hoorde dat hij weg rende en daarna terug kwam. Hij ging weer zitten en kwam eventjes op adem.
'Wat ben je gaan doen?'
'St, niet praten. Enkel luisteren,' zei hij lief.
Plots hoorde ik de zachte klanken van een gitaar. Ik was even vergeten dat hij al jaren gitaar speelde. Ik merkte dat het andere klanken waren, dus betekende dat, dat hij een nieuw liedje had gemaakt. Hij zong er niet bij maar dat was ook helemaal niet nodig, aangezien de klanken mooier waren als welke tekst dan ook. Er kroop een glimlach op mijn gezicht terwijl ik aandachtig luisterde naar mijn tweeling. Het was zo lief van hem dat hij dit deed. Hij bewees weeral eens dat hij de enigste was die me beter kende als dat ik mezelf kende. De laatste klank ging door de ruimte, waarna een stilte viel.
'Dank je, Tom' zei ik vertederd.
'Zie je wel? Je hebt niet altijd ogen nodig. Kijken doe je met je hart'
Hij glimlachte naar me. Dat zag ik niet maar voelde ik wel. Het was goed om te weten dat ik mijn tweeling nog steeds kende, ook al kon ik hem nu niet meer zien.
'We kunnen een wandeling maken? Misschien vervelen we ons dan niet zo,' stelde Tom voor.
'Maar ik kan niks zien'
'Daar moet je niet voor kijken, daar heb je enkel voeten voor nodig,' zei hij lachend.
'Hoe kan ik nu zien waar ik stap?'
Soms vroeg ik me echt af of dat hij dom was. Ik moest het telkens weer zeggen dat ik niks zag, want anders leek het alsof hij het vergeten was. Plots voelde ik dat hij mijn hand vast pakte en een zacht kneepje gaf.
'Tom, ik vind het lief van je, echt, maar de mensen gaan kijken als ze twee jongens hand in hand zien lopen, ook al ben je mijn tweeling'
'Maakt mij niet uit. Als ogen ervoor dienen om anderen te beoordelen, dan is het beter om blind te zijn'
'Zegt de persoon die nog wel kan kijken,' lachte ik.
'Zelf als ik blind zou zijn, zou ik het nog zeggen'
'Daar mag je niet zo luchtig over denken. Het is erger dan je denkt'
'Als ik met je kon ruilen en als dat jou gelukkiger zou maken, dan had ik het al lang gedaan'
'Je bent te lief voor me,' lachte ik.