2

De volgende dag wordt ik wakker. Ik sta op om het gordijn te openen om te openen, om te kijken naar het uitzicht. Maar dat word geblokkeerd door de paparazzi. Nu ben ik het echt zat! Ik liep naar beneden zonder shirt, de deur uit. Overal paparazzi, ik werd meteen ondervraagt. Ik werd zo woest dat ik zonder nadenken de eerste sloeg op zijn hoofd die ik zag. Ik kreeg natuurlijk een klap terug, dat maakte me nog kwaader. Ik gaf hem een klap op zijn oog, de man van de paparazzi viel neer op de grond. Iedereen schrikt ervan, inclusief ik. Ik ren snel naar boven pak wat belangrijke spullen en spring snel uit mijn raam. Ik ren zo snel mogelijk naar het vliegveld dat een paar honderd meter verderop is. Het laatste wat ik hoor bij het huis is een ambulance met sirene. Nu pas dringt het tot met door, zou ik dat echt gedaan hebben? Ik voelde me schuldig maar ik kon er echt niet meer tegen. Ik was bij het vliegveld, gelukkig heb ik veel geld. ik heb gelukkig een pet bij en een zonnebril bij. Ik miste alleen 1 ding. Shit ik heb geen shirt aan, achja dan zonder... Ik zette mijn zonnebril met mijn petje die ik extra omlaag doe. Snel kocht ik een ticket naar brazilie. Ik zou in brazilie wel een nieuwe paspoort kopen en een nieuwe rijbewijs halen. ik zou een andere uiterlijk krijgen, mijn nieuwe naam werd Drake Narron. Ik zou kleurlenzen dragen zodat ik een ander iemand ben, nouja mezelf. Niet de Niall horan maar de gewone Niall horan maar omdat iedereen zou gaan flippen als ik zeg dat ik Niall Horan heet, verander ik maar mijn naam. ik schrik uit mijn gedachten als ik hoor dat ik het vliegtuig in kan stappen. Natuurlijk 2de klas, anders valt het op. Het vliegtuig stijgt op. 'Bye One direction'. 'Bye my old life'.