2G2B #2

We zaten al een tijdje in de klas en de docent was nog steeds niet komen opdagen. 'Kevin!' hoorde ik m'n broer roepen. Nogal wazig keek ik op, ik staarde naar buiten. 'Kevin!' riep hij nog een keer, en kreeg een etui tegen m'n kop aangegooit.
'Gast?' vragend keek ik naar Max.
'Ja, die had je dus moeten vangen...' antwoorde hij. 'Overtrappen?'
We waren echt voetbalfreaks. Altijd en overal aan het voetballen. We waren ook best goed, we zaten in de B1 van onze club. In totaal waren er 7 B's, dus we hadden best een goed team.
Ik trapte de etui naar Max, die hem op z'n voet legde en probeerde hoog te houden. 'Voortaan beter opletten, he jongen! Niet altijd naar buiten zitten staren!' lachte hij. 'Waar zit je trouwens met je gedachten als je naar buiten staart?' Tja, dat zou ik zelf ook wel eens willen weten, dacht ik.
'Ah, gewoon, ik vroeg me af of het nog ging regenen of dat de training gewoon door ging.'
'Hoop het van wel! Maarja, het regent al de hele dag..' antwoorde Max. De deur van het lokaal ging open. 'Open goal!' schreeuwde Max. Ik haalde uit, een prachtig schot, als van Bronckhorst in z'n laatste wedstrijd. Op het WK van 2010.
Hij was raak. Raak midden in het gezicht van van Hook.
'Van Breukelen!' schreeuwde hij. Ik keek naar Max, die naar mij en vervolgens naar van Hook keek.
'Zijn jullie gestoord ofzo!? Voetballen in mijn les! Hoe haal je het in je hoofd!? Verwijderd!' 'Maar uh..' 'Alle twee! Wegwezen! Nu!' schreeuwde hij.
'Meneer, eigenlijk was uw les nog niet begonnen.' zei ik.
'Kevin, meekomen, nu!' siste Max. ik schudde mijn hoofd. Ik was misschien verlegen, maar als het over voetbal kwam ik voor mezelf op, en hoe.
'Van Breukelen neem je broertje hier mee.' riep van Hook tegen Max. 'Meneer, hij heeft wel gelijk.' Ik glimlachte naar Max. 'Niet doen, softie, niet het moment om te glimlachen.' fluisterde hij. En hij liep het lokaal uit. 'Meneer, kom op zeg! Dit is echt flauw van u! Had u vroeger geen voetbaldromen? Droomde u niet op profvoetballer te worden? Het winnende goal voor Oranje te maken in de finale van het WK?'. Van Hook keek met een koele blik voor zich uit. Hij wende zijn hoofd naar mij. Even dacht ik dat het me gelukt was, en dat hij terugdenkend aan zijn jeugd het door de vingers zou zien.
'Nee.' zei hij koel. 'En nu wegwezen.'
Ik liep het lokaal uit naar de receptie. Ik kreeg een formulier mee en werd naar de aula gestuurd. Ik hoorde m'n broer lachen. Als hij eenmaal lachte, lachte hij hard.
Ik vroeg me af waarom hij lachte, ik liep de aula in en zag daar m'n broer met twee meiden. Ze hadden alle drie de slappe lach.
'Wat is hier aan de hand?' vroeg ik, met waarschijnlijk een wtf-blik op m'n kop. Het ene meisje lach half op Max, en Max half op haar. 'Wat..?' probeerde ik nog te zeggen. Ik zag het andere meisje opkijken, ze lachte al wat minder. Nog steeds erg hard, maar al minder.
'Ik leg het wel uit.' riep Max, terwijl hij recht probeerde te zitten, maar weer een lachaanval kreeg waardoor hij weer helemaal onderuitzakte.
'Oke, oke.. Het zit zo..' begon hij.