Bill get's punished.

Hulpeloos ligt de jongen over mijn schoot. "TOM! Laat me onmiddelijk los!" krijst hij boos, maar toch hoor ik ook wat angst in zijn stem. Grijnzend trek ik zijn boxer omlaag, en merk
dat Bill even schrikt van mijn actie. "Tom..wat ga je doen?" piept hij nu bang. "Tjaa Bill, dan had je maar moeten luisteren naar je meester." zeg ik kalm, maar van binnen lach ik me ziek.
Zie ons nu hier zitten! Noujaa, Bill ligt halfbloot over mijn schoot. Bill snapt er ondertussen niks meer van. "Meester? Wat meester? Tom, waar de fack heb jij het over?" durft hij ook
nog te vragen. "Niet zo'n grote mond, sletje van me! Ik zal jou eens wat manieren leren! 20 slagen omdat je tegen me schreeuwde, en 10 omdat je zo brutaal bent. En jij gaat meetellen,
begrepen?!' zeg ik streng. Misschien ben ik wat hard, maar dit is het enigste wat helpt bij hem. En zal ik wat verklappen? Hij houdt ervan als ik hem billenkoek geef. "W-Wat? 30
slagen??" piept de jongen inmiddels. "Ja, 30, en als je blijft zeuren, nog meer!" "S-Sorry..meester.." Tevreden grijns ik. Ik krijg echt alles voor elkaar bij die knul.

En hij doet nu wel of hij bang is, maar eigelijk is dit alles wat hij wilt. Dat ik hem straf voor de dingen die hij fout doet, dat ik hem straf geef als hij weer eens domme dingen doet die mij kwetsen. En eerlijk gezegt word ik hier ook opgewonden van. In het begin vond ik het raar, dat Bill vroeg of ik hem billenkoek wilde geven als straf. Maar hee, ik heb gemerkt dat hij er rustig van wordt. Hij zei me een keer dat iedere keer als ik hem gestraft heb, hij rust krijgt in zijn hoofd.
Ik sla zachtjes een paar keer op zijn [nu nog] witte kontje. Zou ik hem gewoon met de hand slaan, of iets erbij pakken? Hmm, met de hand is het hardste, zei Bill me een keer. Nou oké, dan doen we het met de hand he. Een gemene grijns ontstaat op mijn gezicht. Hij kan het krijgen zoals hij het hebben wilt. Ik haal mijn arm omhoog, en schat even in hoe hard het aan gaat komen. Ik moet het natuurlijk wel opbouwen hea. De eerste klap valt nog mee, volgens mij. Want hij piept nog niet. "Één.." kreunt hij zacht.
Na 20 slagen merk ik dat zijn kontje toch al aardig rood is, en ik haal mijn arm nog een keer omhoog, en laat mijn vlakke hand hárd neerkomen op zijn rode kontje. "Auww..! Uhm.. 23?" piept hij aarzelend. Ik grijns. "Fout Bill. Nu moet ik opnieuw beginnen. En ik hoop voor jou dat je dit keer wel de tel bijhoudt, want anders begin ik gewoon iedere keer overnieuw." zeg ik streng, en probeer mijn lachen in te houden als hij een angstig geluidje maakt. "S-sorry meester!"
"Dat helpt niet, sletje van me." Opnieuw sla ik hem op zijn kont. Hij kreunt even. "Auuw...één.." piept hij dan maar. Maar schijnbaar heeft hij niet goed geluisterd, want als ik hem voor de 25ste keer op zijn achterste raak, wat nu toch al aardig donkerrood is, is hij wéér de tel kwijt. Doet hij dit nou echt per ongeluk of geniet hij hier gewoon zo erg van?

Na 3 keer overnieuw te zijn begonnen, heeft Bill eindelijk goed meegeteld. Maar nu is zijn kontje dus écht blauw hè. Ik ben dus nu eigelijk bang dat hij er de rest van de week niet meer op kan zitten. Teder, maar voorzichtig, streel ik over zijn, met blauwe plekken bedekte, kontje. Hij rilt even, en kreunt zachtjes. "B-Bedankt m-meester..." hoor ik hem verlegen fluisteren. Ik glimlach, en help hem voorzichtig overeind. Verlegen slaat hij zijn ogen neer. Ik sta ook op, en neem zijn gezicht tussen mijn handen, en kijk hem doordringend aan.
"Je moet je er niet voor schamen hea, Billchen. Als jij je beter voelt na zoiets, dan is dat toch fijn? Hee, ik houd van je, en doe alles voor je. Dat weet je toch?" Ik druk een zoen op zijn lippen om te laten zien, en hem te laten voelen dat ik het écht meen. Met vertederde oogjes vol tranen kijkt hij me aan. "Dankje Tomi.. Ik hou zoveel van je.. En.. ik wil je echt nooit meer kwijt.." Hij slaat zijn ogen weer neer, en er rolt een traan over zijn wang. Voorzichtig sla ik mijn armen om hem heen, en voel hoe hij zich aan me vastklampt. "Hee, rustig nu maar, je raakt me niet kwijt. Echt niet." Ik trap mijn schoenen uit, en ga voorzichtig met hem op bed liggen. Ik op mijn rug, en hij naast me, maar dicht tegen me aan, op zijn buik. Ik druk een kus op zijn kruin, en leg zachtjes de lakens over ons heen. "Ik hou van je, Billy." "Ik hou ook van u meester..." fluisterd hij verlegen. Ik glimlach, wat een schatje is het toch. Mijn schatje.