''109''

Ik loop in mijn ondergoed de kamer van Dean in. Hij kijkt gelijk op. De muziek staat nog steeds aan. Zacht zing ik mee met bet nummer. Dean volgt elke beweging die ik maak. Langzaam loop ik op hem af. Ik druk hem naar achter op het bed. Mijn knieën zet ik naast zijn heupen en ik buig naar voor. Dean pakt mijn heupen vast en strijkt met zijn rechterduim over mijn tattoo. Ik merk dat hij anders doet dan hij zou doen bij ieder ander meisje. Hij draait zich om en nu liggen we naast elkaar. 'waar staat het voor?' zijn ogen naar weer naar de tattoo. Ik ga op mijn rug liggen. 'het is een bescherment teken dat mijn moeder had ontworpen. Iedereen van mijn familie had een ander teken. Ze worden bij de geboorte van de kinderen getekend' Dean knikt. Hij gast overeind zitten. Hij voelt zich duidelijk ongemakkelijk. 'Dean, wat wil je dat ik doe?' hij reageert niet. Ik leg mijn handen op zijn rug en kom omhoog. Mijn lippen druk ik op de zijkant van zijn gezicht en dan sta ik op. 'misschien kunnen we een film gaan kijken' ik zoek het shirt dat Dean voor me had gekocht en trek hem aan. Hij zit strak en je kan mijn navel net zien. Ik besluit een skinny jeans aan te doen. 'ik vind het rokje echt te kort maar het shirt kan wel'. Ik draai me naar Dean om. 'je hebt de kleren die ik voor je had gekocht voor het oppassen gehouden?' met een glimlach knik ik en trek een paar sneakers aan. 'wat voor film wil je zien?' Dean staat op en trekt zijn shirt uit. Mijn mond hangt een beetje open terwijl Dean naar me toe loopt. 'bevalt het?' zijn schouder schampt die van mij als hij naar de kast loopt. Ik draai me en kijk naar de spieren in dean's rug. Zijn licht gouden huid gloeit in de zon die de kamer in schijnt. Ik went mijn ogen snel af als ik door heb dat ik aan bet staren was. Een hand op mijn rug doet me naar Dean kijken. We lopen naar beneden. 'we zijn naar de film!' roept Dean. Er wordt niet geantwoord maar we lopen door naar buiten. 'dus... Ik wil eigenlijk wel naar een horror' met een ruk draai ik me naar Dean. 'kunnen we niet naar een komedie ofzo?' Dean kijkt zijlings naar me. 'ben je bang?' snel schud ik mijn hoofd. Dean krijgt zijn bekende glimlach. De glimlach die ontschuldig maar ook zo baldadig is. 'je jaagt op monsters maar bent bang voor een film?' blozend knik ik. Dit zou een ramp worden. 'wees maar niet bang. Ik bescherm je wel' hij knipoogt naar me.