10.0

POV Samira.
De avond was snel voorbij gegaan en Jelano lag al in bed. Ik zuchtte diep en liet me op de bank naast Ibi vallen en gaf hem een kus terwijl ik warm tegen hem aankroop. "Komt de politie nog?"Vroeg hij terwijl onze vingers verstrengeld zaten."Ik denk het niet en dat is maar mooi ook."Zei ik terwijl ik me telefoon weglegde. Me moeder had me gesmst dat ze de aanklacht had ingetrokken en dus konden Ibrahim en ik binnenkort weer terug naar Barcelona ook al ging ik Jelano wel missen."Dus binnenkort zitten we weer heerlijk in de zon met Amber en Samir?"Vroeg Ibi. "Jep, zonder Jelano en jou moeder.''zei ik. Ook al was Ibrahim zijn moeder niet mijn echte moeder ik zag haar graag en kon het goed met haar vinden en was ook erg blij dat zijn moeder mij accepteerde om wie ik was, ook al was ik niet altijd het perfecte meisje en al helemaal geen moslim, we konden het goed vinden en dat vinden we belangrijk. "Je gaat me moeder missen he?"Vroeg Ibi met een wenkbrauwwiebel."Natuurlijk ga ik haar missen, zij was degene die mij accepteerde en ik kan het echt goed met haar vinden."Zei ik terwijl er een traan over me wang liep."Ik beloof je lieverd we gaan haar heel vaak opzoeken en ze zal ook vaak genoeg naar ons komen."Zei Ibi lief terwijl die me een kus gaf. "Eigenlijk is het best raar dat wij samen zijn, ik bedoel ik been geen moslim en jij wel en je moeder is daar streng in."Zei ik."Maar ze weet dat jij goed voor me bent en voor me zorgt en, je bent gewoon geweldig."Zei hij. Ik gaf hem een knuffel en kroop bij hem op schoot. "Jij bent nog geweldiger."Zei ik en gaf hem een kus."Maar hoe kom je ineens bij de gedachte van moslim?"Vroeg hij. Even dacht ik na maar al snel wist ik het."Omdat jou moeder het geloof zo serieus neemt en jij ook, ik zie jou nooit drinken.''Zei ik. "Maar me moeder mag jou ook graag en ze vind het niet erg als je geen moslim bent, of wil je dat wel worden?"vroeg hij."Voor jou zou ik alles doen, dat weet je toch?"zei ik terwijl ik hem een kus gaf. Terwijl Ibrahim perse nog voetbal moest kijken besloot ik vast weer een deel van me koffer in te pakken. Morgen was de diploma uitreiking en meteen die avond vertrok ik weer naar Barcelona toe naar Amber en Samir, terwijl ik nog even naar de kamer van Jelano liep om te kijken of die sliep hoorde ik Ibrahim alweer praten ik dacht bij mezelf na waarom praat hij in zichzelf. Terwijl ik weer naar beneden liep om te kijken zat hij aan de telefoon en dus besloot ik maar om hem niet te storen en liep ik weer zachtjes de trap op om me koffer in te pakken. Ik kon gewoon eigenlijk niet beseffen hoe gelukkig ik met Ibi was,ook al begon het met een leugen doordat die niet zei wie hij echt was, nu ik met hem ben voel ik me gelukkig en ook al weet ik dat ik nog jong ben en dat er nog van alles kan veranderen maar voor altijd bij hem zijn zou geweldig zijn en als het ooit zo ver komt zal ik zijn achternaam met grote trots dragen.