Suddenly Blind

Later die avond was er een film op tv. We zaten allemaal op de grote sofa, samen met wat chips. Het was gezellig en ik hield van deze moment maar vandaag kon het me gestolen worden. Mijn ogen deden pijn. Het hielp ook niet als ik erin wreef want dat gingen ze tranen. Misschien moest ik toch maar eens wat minder op de computer gaan, want dat kon ook veel schade aanrichten. Ik kneep mijn ogen half dicht en staarde naar de tv maar het beeld was niet duidelijk. Ik kon geen gezichten herkennen, enkel vage figuren.
'Ik ga slapen. Ik ben moe,' zei ik tegen iedereen.
Tom keek even vreemd naar me op maar knikte dan dat hij het begrepen had. Het was niet mijn gewoonte om vroeg te gaan slapen. Rustig ging ik de trap op en ging naar de badkamer. Daar bekeek ik mijn ogen in de spiegel maar kon niets abnormaal ontdekken. Ze zagen niet rood dus was het waarschijnlijk niets. Ik wreef er nog eens in maar dat voelde aan alsof ik er een naald in had gestoken.
'Fuck, auw!' siste ik kwaad.
Zuchtend ging ik naar mijn kamer en liet me op het bed vallen. Zelf toen ik naar boven keek, was de poster die er hing, heel onduidelijk. Wat was er met mijn ogen aan de hand? Misschien waren ze vermoeid door het vroege opstaan voor school? Maar dan zou Tom dat ook moeten hebben en ik hoorde hem niet klagen. Beeldde ik het me in? Morgen ging het waarschijnlijk beter zijn.
'Hey, Bill! Je hebt echt veel gemist met die film!' lachte hij vrolijk.
hij sprong van een afstand op het bed, waardoor ik er bijna af vloog, en staarde me aan terwijl hij zijn hoofd met zijn handen steunde.
'Wat?' vroeg ik.
'Is er iets?' vroeg hij.
'Hoe kom je daar op?' lachte ik.
'Ik weet niet, ik voel het,' zei hij met een bezorgde stem.
'Er is niks, dus maak je geen onnodige zorgen,' zei ik lief.
'Ben je zeker?'
'Ja'
'Heel zeker?'
'Ja, Tom'
'Echt heel zeker?'
Ik rolde met mijn ogen en sloeg met mijn kussen in zijn gezicht.
'Hou op met je zorgen te maken, Tom. Als er iets is, dan zal ik het wel zeggen,' zei ik.
Gelukkig leek hij tevreden te zijn met dat antwoord. Hij pakte zijn kussen, legde het op mijn schoot en ging dan half over mijn benen hangen. Ik lachte om zijn aanhankelijke gedrag en glimlachte gelukkig. Ik vond het een eer om Tom's gevoelens te zien want hij toonde ze aan niemand anders. Ik sloeg lachend op zijn kont. Ik kon het niet laten, het was te uitdagend.
'What the fuck, Bill?' zei hij met een opgetrokken wenkbrauw.
'Niet mijn schuld! Er zat een vreselijk grote mug op! Ik heb je gered, dus wees dankbaar!' lachte ik.
'Soms krijg ik echt geen hoogte van je. Als ik jou brein was, dan was ik waarschijnlijk verward door mezelf,' zei hij grinnikend.
'Durf me niet te beledigen, anders heb je parkeerverbod op mijn benen!'
'Haha, hoe kom je erop, Bill?'

De wekker maakte weer het irriterende geluid, dus sloeg ik het ding voor de tweede keer tegen de muur. Geeuwend krapte ik aan mijn slapende arm en ging recht zitten. Ik opende mijn ogen maar alles was zwart. Geschrokken stond ik recht, waardoor ik over een hoopje kleding viel. Kreunend wreef ik over mijn pijnlijk hoofd en taste angstig om me heen. Ik zag niets meer!
'Bill, wat ben je aan het doen?' vroeg Tom geeuwend.
Toen hij zag dat ik op de grond lag en raar deed, kwam hij bezorgd naar me toe en trok me recht.
'Ik zie niks meer, Tom!' riep ik panisch.
'Wat? Hoe bedoel je? Helemaal niets?' vroeg hij geschrokken.
Ik keek naar de richting waar zijn stem vandaan kwam maar ik kon zijn gezicht niet zien.
'Oh my god, Bill! Laat iemand anders schrikken! Je hebt mijn bandana over je ogen,' lachte hij.
Ik voelde aan mijn ogen en merkte dat hij geluid had. Opgelucht trok ik het ding van mijn ogen en zag alles weer. Ik omarmde Tom en het duurde een paar minuten voordat ik terug rustig was geworden. Heel dat gedoe van mijn pijnlijke ogen was waarschijnlijk naar mijn hoofd gestegen en daardoor dacht ik dat ik blind was. Belachelijk.
'Je kan soms echt zo dom als een ezel zijn,' grinnikte Tom.
'Heel lief, hoor!'