Hoofdstuk 8 deel B

Hoofdstuk 8 deel B x

Louis P.O.V.
Hij stopte plots met dansen en keek diep in mijn ogen, ik keek niet weg. ‘ik moet je iets laten zien’ fluisterde hij en ik zag bezorgdheid in zijn ogen. Ik knikte en hij leidde mij naar de tuin. We liepen naar het stenen bankje waar ik een paar dagen geleden prins Harry nog zag zitten. Opeens dacht ik terug aan die avond hoe ik Harry had zien zitten maar ik heb hem sindsdien niet meer gezien. Het beest ging op het bankje zitten en ik ging automatisch naast hem zitten. ‘wil je me iets beloven.’ Vroeg hij, hij keek me nog steeds niet aan. ‘alles’ zei ik terug en ik zag dat er een beetje hoop in zijn ogen verscheen maar dat vervaagde snel en maakte weer plaats voor bezorgdheid en angst.

‘loop alsjeblieft niet weg’ fluisterde hij en ik zag iets blinkends langst zijn wang glijden. Het was een traan. ‘waarom zou ik weglopen?’ vroeg ik hem bezorgd. ‘beloof het me, wat er ook gebeurd en wat je ook zult zien.’ Zei hij en hij keek recht in mijn ogen ik keen niet weg en knikte ‘ik beloof het, ik zal niet weglopen’ zei ik en ik legde mijn hand op zijn arm. Maar zodra ik hem aanraakt stond hij op en liep weg van de bank. ‘schrik niet alsjeblieft’ zei hij nog en toen ineens werd hij omringd door een grote stofwolk. Mijn ogen werden wijd en ik zag hoe hij even naar boven werd getild en alles verdween. Hij was weg. Ik stond op en liep naar de restjes stofwolk. ‘waar ben je?’ riep ik, ik was bang. ‘ik ben hier’ zei een stem plotseling, de stem kwam van achter mij. Ik draaide me met een ruk om. Mijn mond viel open en ik zweer dat mijn hart een paar tellen stopte met kloppen. ‘P-p-prins H-harry?’ stotterde ik. ‘ja ik ben het’ zei hij. ‘maar w-waar is het b-b-beest?’ vroeg ik.

Hij glimlachte en zei ‘kijk goed’ ik keek hem verbaasd aan. En toen zag ik het. In zijn ogen zag ik de bekende blik. Ze waren fel groen. Ik keek dieper en liep dichter naar hem toe om ze beter te bekijken. Hij liep niet weg en glimlachte alleen. Ik staarde een paar minuten in zijn ogen en toen viel alles op zijn plaats. De jongen die voor mij stond was het beest. Hij was zojuist veranderd in zijn ware gedaante. Ik keek hem plots geschokt aan. ‘j-j-jij…het beest…maar hoe?’ dat was alles wat ik uit mijn mond kreeg. ‘ja ongeveer’ zei hij. ‘ik zie er normaal beter uit hoor’ lachte hij. Ik krulde mijn mondhoek om en lachte. ‘dit had ik nooit verwacht’ zei ik. ik bekeek hem goed en hij was kaal en zat onder de schrammen en blauwe plekken, maar zijn ogen waren nog steeds geweldig. ‘dat begrijp ik, ben je niet bang?’ vroeg hij. Ik trok een wenkbrauw op. ‘bang? Waarom zou ik bang zijn ik was niet bang van je toen je een beest was dus waarom zou ik bang zijn als je een mens bent?’ vroeg ik. hij dacht even na maar vond geen antwoord en haalde zijn schouders op. ‘moet ik je verzorgen, sommige wonden zien er niet echt goed uit’ zei ik toen ik naar zijn blote borstkas keek. Ik zag zijn spieren en kon het niet laten om te grinniken. ‘ zou je dat willen doen.’ Vroeg hij, ik zag hoe zijn wangen rood werden en ik nam zijn hand in de mijne en liep naar binnen. Ik zag hoe Liam Niall en Mary aan het raam geplakt stonden met hun ogen wijd open. Ze keken op van het raam zodra we binnen kwamen, ik glimlachte en liep met Harry naar mijn slaapkamer.

‘ga op het bed zitten dan laat ik Mary wat warm water en doekjes brengen’ zei ik met een grote glimlach. Ik wist dat ik nog steeds smoor op hem was dit was de Harry van de cd’s waar ik verslaafd aan was. ik liep naar de deur en riep Britt die niet veel later aan kwam kwispelen ‘wil je even Mary laten komen met warm water en doekjes’ vroeg ik haar. Ze blafte en liep weg. Ik sloot de deur weer en keek rond in de kamer. Het viel me nu pas op dat Danielle weg was. waar was ze? ‘bedankt Louis’ zei Harry met zijn engelen stem. Hij haalde me meteen uit mijn gedachten en ik ging naast hem op het bed zitten. ‘ je hoeft me niet te bedanken’ zei ik en ik legde mijn arm rond zijn schouders.

‘jawel dat moet wel, je bent veel te lief Louis ik ben een beest en ik heb je alles afgenomen wat je had, je hoort me te haten, je mag niet vriendelijk tegen me zijn dat hoort niet.’ Zei hij en ik zag dat hij op zijn lip moest bijten om zijn tranen tegen te houden, het laatste wat ik wouw is hem zien wenen. ‘he dat geeft niet, ik heb het hier best naar mijn zin en ik hoorde toch nooit thuis in Doncaster, ik heb hier alles wat ik wil boeken, muziek vrienden en…liefde’ zei ik. bij het laatste woord schoot zijn hoofd op en hij keek in mijn ogen. Ik kon niet wegkijken ik werd in de diep groene kleur van zijn ogen gezogen. De tranen verdwenen en in zijn ogen verschenen pretlichtjes. ‘ik ben er’ zei Mary die met op haar kar binnen kwam en aan de deur bleef staan. Ze keek niet naar Harry wat ik best wel vreemd vond. ‘bedankt Mary en…’ begon ik maar ze reed alweer weg.

Ik sloot de deur achter haar en stiekem deed ik hem op slot ik weet niet waarom. ‘dan zullen we er maar eens aan beginnen zeker’ zei ik lachend. ‘hij glimlachte en knikte. Ik dopte het doekje en de kom met warm water en knielde voor hem neer. Ik keek op en zijn ogen ontmoete de mijne. ‘als het pijn doet zeg het dan’ fluisterde ik. hij keek niet weg en knikte alleen. Voorzichtig ging ik met het doekje naar de wonde op zijn borst die een donkerrode kleur had, deze was nieuw. Toen het doekje zijn wonde raakte kneep hij zijn ogen toen en ik haalde het doekje meteen van de wonde af. ‘het spijt me’ mompelde ik. hij tilde mijn hoofd op en keek in mijn ogen en hij leunde dichter met zijn gezicht naar de mijne.