Drieentwintig

Gapend rekte ik me uit. Ondanks het incidentje van vannacht had ik heerlijk geslapen. Ik draaide me op mijn linkerzij en keek recht in het gezicht van Zayn. Met een gil week ik achteruit en rolde van het bed af.
“Tjeez, Sam, kun je niet zo gillen? Ik krijg er koppijn van,” mompelde Zayn. Ik ging staan en trok de deken van hem af.
“Wat doe jij in mijn bed?” siste ik.
“Ik kreeg het koud vannacht.”
“Dat is geen reden om ongevraagd in mijn bed te kruipen! Al helemaal niet zonder kleding!” Ik wees naar zijn boxer.
De meeste meisjes zouden nu alleen maar dichter tegen Zayn gekropen zijn –wat ik opzich wel begreep, want, nou ja, hij was ten slotte wel echt knap!- maar ik dus niet.
“Vind je het erg?” Kon hij mijn gedachten lezen of zo?
“Ja!” loog ik half.
“Zeg, ik heb echt hoofdpijn, dus stop alsjeblieft met praten.”
“Je bekijkt het maar!” Woedend stormde ik mijn eigen kamer uit. Beneden ging ik meteen naar de schuur, waar ik mijn pijl en boog pakte. Het was lang geleden dat ik dit gedaan had, maar ik dacht niet dat ik het heel erg verleerd zou zijn. Ik moest er gewoon even inkomen.
Ik liep naar de achtertuin en zocht een doel. Ik zag een rijpe appel in de boom hangen en richtte. Ik liet de pijl gaan en bekeek tevreden het resultaat. Het was slechts een paar centimeter te laag en te ver naar links. Ik pakte mijn volgende pijl en schoot opnieuw. Deze was op een haar na mis.
Drie maal is scheepsrecht, daar had ik altijd in geloofd. Dus nu pakte ik de derde pijl en richtte extra geconcentreerd. Ik lette nog meer op de wind en liet los. Recht door het hart van de appel, dit keer.
Ik liep naar de boom toe en raapte de appel en de twee andere pijlen op. Ik borg de boog en de pijlen ook op, behalve de pijl die in de appel zat.
Met de appel in mijn hand liep ik naar binnen. Ik bakte een eitje en deed wat jus in een glas. Ik besloot dat koffie misschien ook niet onverstandig zou zijn. Netjes zette ik de twee glazen en het bord met ei op een dienblad. De appel zette ik er ook bij. De pijl haalde ik er niet uit.
Met het dienblad in mijn handen liep ik naar boven. Met mijn voet deed ik de deur open en liep naar binnen.
“Zayn, dronken zak, word eens wakker,” begroette ik hem vriendelijk. Zayn kreunde even en opende een oog.
Toen hij het ontbijtje zag schoot hij overeind. “Is dit voor mij?”
Ik kwam bij hem zitten. “Nee,” grijnsde ik. “Alleen de koffie en de appel.”
Zayn’s gezicht betrok. “Wat is dat in die appel?”
“Een pijl. Ik heb hem net uit de boom geschoten. Verser kan niet,” zei ik opgewekt.
“Ben je gewoon naar die boom toegelopen en heb je de pijl er in gestoken?” vroeg Zayn achterdochtig.
“Nee. Ik heb hem er echt uit geschoten, met een boog.”
“Hoeveel meter afstand?”
“Dertig ongeveer.”
Zayn’s ogen werden groot. “Jij bent goed!” zei hij onder de indruk. Ik haalde mijn schouders op.
“Ik doe het al sinds ik klein ben.”
Ik gooide hem de appel toe. Hij haalde de pijl er uit en zette zijn tanden er in. Het sap stroomde langs zijn kin naar beneden. “Dank je dat je me onderdak hebt gegeven vannacht.”
“De volgende keer alsjeblieft aanbellen.”
“Dat heb ik gedaan!”
“Je snapt wel wat ik bedoel.”
Zayn wreef even over zijn achterhoofd. “Jij kunt hard meppen, weet je dat?”
Ik knikte. “Absoluut.” Ik dronk mijn glas leeg en begon aan het ei. Elke hap die ik nam werd gevolgd door Zayn’s hongerige ogen.
“Goed, goed!” gaf ik me toen over. “Beneden staat nog een bordje met ei.”
Zayn sprong op en rende naar beneden. “Je bent al net zo erg als Niall,” riep ik hem achterna. Natuurlijk kreeg ik geen reactie.