``105``

Zo snel ik kan ren ik uit de kamer. Voetstappen klinken achter me. Met een glimlach kijk ik om en laat me van de trapleuning glijden. ‘ik laat je echt niet zo makkelijk winnen!’ roep ik terwijl ik even naar Dean blijf kijken die nog boven aan de trap staat. Het vuil dat op zijn armen had gezeten zit nu op mij. Dean zet zich weer in beweging terwijl ik hetzelfde doe. Sam zit aan de tafel met zijn laptop open. ‘Sam help me!’ ik ren op hem af en pak zijn armen beet. Hij bekijkt me even verbaast. ‘waarom zit je onder de olie?’ snel wijs ik naar Dean die de kamer net binnen komt. Sam staat tussen ons in. ‘Sammy ga aan de kant, dit is iets tussen Alex en mij’ Dean loopt op ons af maar Sam blijft staan. ‘Gast, wat heb je met haar gedaan?’ Sam houd Dean tegen en ik ren snel naar buiten. Mijn blote voeten tikken op de veranda. Langzaam vertraag ik mijn pas en loop langzaam naar de achterdeur. Die zit niet op slot en ik kijk naar de keuken. Er is niemand in de keuken dus open ik de deur en loop naar binnen. Op mijn voorvoet loop ik door de keuken. Even hou ik mijn adem in en kijk om de hoek maar Dean is nergens meer te bekennen. Ik ontspan mijn schouders en loop naar Sam. ‘waar ben je mee bezig?’ Sam kijkt op. ‘nu heb ik je!’ een sterke arm wordt om mijn schouders geslagen en ik wordt op een van de stoelen neer gezet. Voor ik iets kan doen gooit Sam een touw naar Dean. Dean bind mijn armen tot net boven mijn ellebogen vast achter mijn rug. ‘ik ga je niet nog eens onderschatten.’ Mijn armen zitten zo strak op mijn rug dat mijn schouders er pijn van doen. ‘nee, ik ga je niet los maken’ zegt Dean gelijk als hij ziet dat ik iets wil vragen. Sam staat op en ik kijk gelijk naar hem. ‘jij bent een verrader!’ Sam blijft staan. ‘door jou moet ik opgeven en ben ik van Dean voor een dag’ Sam kijkt verward naar Dean. ‘Dean je zei dat ze iets van je gestolen had’ ik trek mijn wenkbrauw op naar Dean. Hij grinnikt even en buigt naar Sam. ‘ze heeft mijn waardigheid gepakt toen ik haar onderschatte’ Sam rolt met zijn ogen en loopt weg. Dean zet zijn handen op mijn boven benen en buigt naar voor. ‘dus wat zeg je? Geef je op?’ onze gezichten zijn zo dichtbij dat onze neuzen elkaar raken. Dan kijk ik in zijn ogen. Ze hebben een speelse twinkel er in staan. Mijn hart slaat een slag over als zijn handen verder op mijn boven benen komen te staan. Dean ’s lippen raken mijn oorschelp aan en ik voel een brok in mijn keel. ‘ik beloof je dat ik voorzichtig met je ben’