035 Aine flora

Ik word wakker, voor mij zitten Elvyne en Fay, ze kijken me bezorgd aan, ineens zie ik tranen in Elvynes ogen staan,'Sorry dat ik zo deed, ik snap heus wel dat je het moeilijk vind, al die onzekerheid,' ik knik,'Ja je reageerde best vel, maar ik ook hoor, het is al goed...,' zei ik en glimlachte zwakjes,'Mooizo, wat was er eigelijk gebeurd, mister Magic zei dat je te weinig gegeten had, maar dat was toch niet zo?,' zei Fay, ik voelde een golf van boosheid, hij had gelogen, over mij! 'Nee dat is niet zo, ik zag namelijk een soort bol, waarin ik mezelf zag doen in de toekomst..,' zei ik een beetje geheimzinnig,'O cool, wat ga je dan doen later?,' vroeg Fay enthousiast,'Nee, het gebeurde net daarna..,' zei ik, maar dan was het logisch dat hij niet op keek van mijn felle reactie, en van al die papieren, hij had het gezien in die bol, oh zo heeft hij ons vast ook gezien, ons hele leven, ik bibberde bij de gedachte. 'Ik denk dat we beter even kunnen eten, dat is beter voor ons allemaal, lijkt mij,' vond Elvyne, Ik en Fay knikte,'Dat lijkt mij ook beter...,'.



We zaten met z'n allen aan tafel, en dat voor de eerste keer, op het eerste gezicht lijkt het normaal, 3 zussen aan tafel in een, gewoon wat rijker huis, die lekker aan het ontbijten waren, maar schijn bedriegt, we zaten alle 3 in spanning, waren geen zussen en ons leven stond op z'n kop. Ik pakte een broodje een taartje en een lekkere kop jasmijn thee, heerlijk, we deden alle 3 heel gewoon, zodat we alle dingen even vergaten, dat was fijn, maar ook wel weer heel erg streperig, net doen alsof er niets is terwijl er wel iets is. Op dat moment stond Fay op en rende huilend weg, Elvyne zuchtte diep, maar negeerde het,'Laat haar maar...,' zei Elvyne, maar ik liet Fay niet gaan, ik schoof uit en rende haar achterna de trap op.




Ik ging Fay's kamer binnen en plofte naast haar op haar bed, ik sloeg een arm om haar heen, ik zocht naar woorden maar Fay was me voor,'Ik weet het gewoon niet meer Aine, misschien moet ik maar gewoon weer terug naar het weeshuis gaan...,' snikte Fay,'Dat nooit, kom op Fay, het is hier prachtig, wat zeg ik geweldig, we komen heus wel achter de waarheid, echt waar, ooit, dat beloof ik, en we hebben een lot, tenminste zoiets zei Elvyne tegen me,' zei ik troostend,'Misschien heb iegelijk, maar het is zo oneerlijk Aine, er zijn miljarden normale kinderen op aarde, maar waarom wij niet?,' snikte Fay,'Omdat.., ach hoe dat precies zit weet ik niet, Elvyne zal dat wel weten, maar we zijn uniek, bijzonder, echt waar..!,' zei ik hoopvol,'kan kloppen, ik zit alleen nog met 1 vraag, denk je dat wij, jij ik en Elvyne, echt zusjes zijn?,'