Chapter 24 ~ Harry Styles

Weer zat ik opgesloten in mijn kamer. Verveeld keek ik de kamer rond en wierp af en toe een dodelijke blik op de soldaat bij de deur. De deur ging open en een verpleger kwam binnen met een plateau waar twee plastic bekertjes op stonden. 'Tijd voor je medicijn.' Zonder enige tegenspraak nam ik het pilletje aan en dronk het beetje water op. Zodra de verpleger de kamer verliet, liet ik mijn blik over de soldaat glijden die verdiept was in zijn boek. Subtiel haalde ik het pilletje uit mijn mond en verstopte het tussen de matras en de bedrand.

Er kwam een voor mij onbekende man binnen. Achterdochtig keek ik hem aan. 'Doe maar rustig. Ik ben een psycholoog.' Meteen dacht ik aan Sarah. Waarom lieten ze me niet met haar praten? Praten zou ik sowieso niet doen, ze zou wel liegen om me hier uit te krijgen. Maar nee, in plaats van haar zat ik opgescheept met die vent. Zijn brilletje stond op de tip van zijn neus en hij was licht grijs aan het worden.

'Er is niks gebeurd, ik was gewoon wat aan het klooien.' Hij keek me doordringend aan. 'Met een geladen revolver?' 'Ik was dronken.' verdedigde ik mezelf. Een ongemakkelijke stilte volgde en het enige wat de stilte verbrak was mijn voet die nerveus op het parket tikte. 'Wat?' vroeg ik boos. 'Praat.' Ik kneep mijn ogen samen. 'Wat wil je dat ik zeg?!' Hij ging naar achteren zitten en sloeg zijn benen over elkaar. 'Alles wat je dwars zit.' Een verontwaardigt geluidje verliet mijn mond. 'Rot gewoon op klootzak, wat vind je daar van?' beet ik hem toe. 'Dat is een begin.'