175. || Rainbows ||

"Wat... euh.." Oké, ik had geen idee hoe ik deze vraag moest formuleren zonder die Marvin te beledigen ofzo. Ik dacht na. Kwam er toen nog niet uit en besloot het maar op de meest normale manier te vragen. "Hoe kennen jullie elkaar?" vroeg ik wat ongemakkelijk en hupte wat nerveus van mijn ene been op het andere. De norse uitdrukking verdween van Marvin's gezicht, en hij glimlachte wel degelijk. Zonder die diepe frons in zijn voorhoofd zag hij er al een stuk minder dreigend uit dan zonet. "Justin vertelde me dat hij een mooi, en goedkoop appartement zocht. En toevallig ga ik morgen verhuizen. Ik heb het al leeg. En je kunt er morgen intrekken, voor een mooi klein prijsje."
Junior was meteen op zijn hoede en waarschuwde me. Dit kan niet goed zijn... Nialll, eerst zien. Dan pas kopen. Vergeet dat niet! zei hij oplettend en ik keek met een serieus gezicht naar Marvin. Hij zag er niet uit als een betrouwbaar type. Maar ook niet als een drugsdealer...
Hoe ziet een drugsdealer eruit dan?? vroeg Junior op een spottend toontje en lachte me vierkant uit. Weet ik veel, oud, lang, vies haar, grote oren, grote mond, lange zwarte regenjas... Somde ik in mijn hoofd op. Ik paste goed op dat ik niks hardop zei. Dat mocht gewoon niet weer gebeuren. Dat klinkt als de wolf uit roodkapje... Wee Junior me erop. Was dat geen drugsdealer dan?
Na die vraag was Junior stil. Toen hij na meer dan twintig seconden nog niet had geantwoord of gereageerd, vond ik het wel best. Ik had hem dik gedist.
"Dus, is dat een deal?" vroeg Marvin. Het woord 'Drugsdealer' galmde door mijn hoofd. Justin wou Marvin grijnzend een hand geven. "Nooooooooooh!" zei ik in slowmotion en sprong op Justin, zodat hij op de grond viel en hij Marvin geen hand had gegeven. Missie geslaagd.