Hoofdstuk 8 deel 1

Louis P.O.V.
Ik kroop dichter naar hem. ‘vind je het erg? Ik heb het koud en de haar helpt niet echt.’ Zei ik toen ik dicht tegen zijn behaarde lichaam ging zitten. Hij was zo warm en zacht. ‘Nee…nee hoor doe maar’ zei hij en ik ging nog dichter bij hem liggen. Hij sloeg zijn arm rond mij en ik kreeg het meteen vele warmer. ‘wil je mij voorlezen’ vroeg hij plots. Ik keek hem verbaasd aan. ‘lees je niet?’ vroeg ik terug. ‘ik..euh..ik kan niet echt goed lezen na al die jaren ben ik het een beetje af geleerd’ zei hij. ‘Ow, maar natuurlijk lees ik je voor’ ik nam het boek en begon te lezen.

Niemands P.O.V.
‘Goed dan, je weet waarom we hier zijn, we hebben precies 12 uur 30 minuten en 15 seconden om de meest magische romantische sfeer te scheppen die een mens of beest maar kent.’ Zei hij lachend met het grapje dat hij had gemaakt maar hij was wel de enige die lachte. ‘goed nog even voor de goede orde.’ Zei hij toen het tafeltje met de roos kwam aanlopen. ‘als het laatste blaadje afvalt van deze roos…’ zei hij toen hij hard op het glas rond de roos begon te tikken zodat hij altijd een stukje dichter bij de rand schoof. De meubels hadden het door en hielden hun adem in en kijken met hun ogen wijd open naar Liam die het niet door had. Maar net toen hij het laatste tikje wouw geven dat ervoor zou zorgen dat de roos viel liep het tafeltje weg. ‘ow euhm, goed jullie weten wat je te doen staat, de ene helft gaat naar de westvleugel de andere helft naar de oostvleugel’ begon hij en hij wees naar alle richtingen. ‘en de rest volg mij’ maar er bleef niemand over en Liam bleef alleen op de trap achter. Maar Niall en Mary besloten om terug te keren. ‘ho ho rustig Liam, laat de natuur zijn gang toch gaan’ zei Niall. ‘je ziet toch dat er een vonk is over geslagen ‘ zei Mary.

‘maar een vlammetje meer kan toch geen kwaad’ zei Liam met een vreemd lachje op zijn gezicht. ‘nee toch, of toch? Trouwens zij moeten vanavond verliefd worden als wij ooit weer mens willen zijn.’ Vervolgde hij. ‘aah een mens weer te zijn’ zeiden Liam, Niall en Mary in koor. En zo begonnen alle meubels het hele kasteel te kuisen. Elke kamer poetste ze van kop tot teen. Vanavond zou de kok (het fornuis’ een romantisch diner maken. Dus moest ook het beest er op zen best uit zien. Hij moest dus ook in bad. ‘wees vooral niet verlegen…wees doortastend’ zei Niall. ‘Doortastend…’ zei Harry die zich uit schudde. ‘er zal muziek zijn, romantisch kaarslicht, daar zorg ik dus zelf wel voor’ zei Niall toen hij zijn kaarsjes feller maakte. ‘en op het juiste moment bekent u hem u liefde’ zei hij knikkend.


Het beest werd nu afgedroogd. ‘Ja…ik…ik…nee het gaat niet’ zuchtte Harry. ‘u geeft toch om hem? Of niet?’ zei Niall. ‘ja, meer dan dat.’ Zei Harry. Toen zijn haren werden bij geknipt door de kapstok. ‘zeg het haar dan’ antwoorde Niall. ‘u ziet er nu zo…zo…’ ‘stom uit’ ‘niet precies het woord dat ik zocht’ zei Niall toen hij het naar Harry in de spiegel keek die nu krulspelden in zijn haar had en ook strikjes. ‘uhum, u heer wacht’

Harry’ s P.O.V.
Oh god hij was aan het wachten op mij. Ik was zo zenuwachtig, de kapstok haaste zich naar en kast en ik moest van hem het zwarte pak aandoen. Ik liep naar de deur en keek even naar buiten. Toen zag ik Louis halverwege de trap, hij wachtte op mij. Hij was aan het praten met Niall. Hij zag er zo goed uit, hij hat een zwart kostuum aan en zijn haar was in een kuif gezet. Onder zijn zwart kostuum had hij een rood T-shirt aan. Zo stil ik kon liep ik de trap af. Hij keek op en glimlachte ik zag felle lichtjes in zijn blauwe ogen. De muziek begon te spelen en ik boog en hij boog terug. Ik nam zijn hand en we liepen samen de trap af. Hij had zo’n mooie lach op zijn gezicht ik kon niet anders dan hem aan staren.

‘wat?’ vroeg hij lachend. ‘je ziet er zo mooi uit’ zei ik zonder nadenken. Hij bloosde en lachte. ‘jij ook’ zei hij. Ik glimlachte en we liepen naar het midden van de kamer. Er waren gigantische ramen dus als je rondkeek zag je de sterren van buiten. Het was al laat maar nog net geen middernacht. Ik had zojuist besloten dat ik hem binnen een par minuten mee naar buiten zou nemen en dan zou hij de echt Harry zien. Ik was zenuwachtig maar hij moest het weten. Hij had het recht om het te weten. We liepen verder naar de eetzaal om te eten. Ik had de hele dag geoefend om met een vork te eten en ik was er redelijk goed in geworden. Ik schoof zijn stoel naar achter en liet hem zitten. Hij bloosde hard. Hij was zo schattig als hij rood werd. Na het eten stond hij plots recht en liep naar mijn stoel. ‘laten we dansen’ zei hij. Ik knikte en stond ook recht.

Ik nam zijn hand en leidde hem terug naar de kamer waar je de sterren kon zien. Hij lachte breed en nam mijn ene hand in de zijne en legde mijn andere in zijn zij. Ik slikte hard. Hij glimlachte alleen maar en legde zijn andere hand op mijn schouders en zo begonnen we op de muziek de dansen. Alles werd ineens veel beter, ik vergat hoe ik eruit zag en had alleen nog maar oog voor de beeldschone jonge die voor mij danste. Het leek wel of we over de dansvloer zweefde. We keken alleen maar na elkaar. Maar ineens schoten mijn ogen naar de ramen en ik keek hoe de maan stond, en ik wist aan de stand van de maan hoe laat het as. Het was tijd. Tijd om hem mijn ware ik te laten zien.