Hoofdstuk 8: Vergoten
Over het donkere plein, dat zwart was van de lichamen, klonk het zachte, slurpende geluid van de Vrouwe die de laatste stedeling van zijn bloed bevrijdde.
Niets werd verspild.
Op ieder levenloos omhulsel lag een rode roos, achtergelaten door de Vrouwe, na hun dood.
“De Nacht van vergoten bloed.
“De Nacht van geluidloze schreeuwen.
“De Nacht van duistere geheimen.
“De Nacht van de Roos.”
Het schijnbaar betekenisloze gedicht dat de Vrouwe opzei, doorbrak de gevallen stilte.
Op de bok van de koets zat nog steeds de koetsier, de enige overlevende.
Zijn mond was gekruld tot een glimlach, en met zijn zweep tikte hij de grote paarden.
Het slagveld achterlatend, stapte de Vrouwe in het rijtuig en wierp nog één blik achterom.
“Allemaal hun verdiende loon.”
Niets werd verspild.
Op ieder levenloos omhulsel lag een rode roos, achtergelaten door de Vrouwe, na hun dood.
“De Nacht van vergoten bloed.
“De Nacht van geluidloze schreeuwen.
“De Nacht van duistere geheimen.
“De Nacht van de Roos.”
Het schijnbaar betekenisloze gedicht dat de Vrouwe opzei, doorbrak de gevallen stilte.
Op de bok van de koets zat nog steeds de koetsier, de enige overlevende.
Zijn mond was gekruld tot een glimlach, en met zijn zweep tikte hij de grote paarden.
Het slagveld achterlatend, stapte de Vrouwe in het rijtuig en wierp nog één blik achterom.
“Allemaal hun verdiende loon.”
Reageer (5)
indd lekker sfeertje
1 decennium geledenSpannend, leuk
1 decennium geledenoohww,, spanneendd! <3
1 decennium geledenx
M|M
Ook fijn
1 decennium geleden<3
Lekker sfeertje.
1 decennium geledenKan er wel van genieten -w-