165. || Rainbows ||

"Jullie hebben WAT?!" riep Thobias uit. Ik wou iets gaan zeggen, maar besefte me dat ik niks gepasts wist te zeggen. Tranen verschenen in zijn ogen. "Thob..." zuchtte Justin, die duidelijk deze reactie niet aan had zien komen. Ik daarintegen eigenlijk wel...
"Nee niks 'Thob', ik ben godverdomme die naam niet eens waard!" riep hij woedend en hij trok haast zijn haren uit zijn hoofd. Wacht, wat? "Geef je nou jezelf de schuld?" vroeg ik me stomverbaasd af. Dit was weird. IK was toch de schuldige, of had ik het nou verkeerd?
"Ja! Want het is toch ook superstom! Ik word gedumpt, val voor iemand anders, blijkt die iemand anders met mijn ex te gaan! Dat ik dat niet had gezien. Ik haat mezelf! Er moet toch iets mis met me zijn als ik tweemaal achter het net vis?!" schreeuwde hij en begon woedend te ijsberen, terwijl de tranen inmiddels waren begonnen met stromen. Ik wist niks te zeggen. Moest nog even verwerken wat hij net had gezegd. Want wat had hij nou eigenlijk gezegd? Dat hij voor me gevallen was? Oh kom op zeg! Waarom ben ik sinds ik weet dat ik een Leprechuan ben, zo aantrekkelijk?! Zijn kabouters sexy...?
"Je viste niet twee keer achter het net... Je had mij." zei Justin zachtjes. Meteen keek ik op. Wat kregen we nou?! Hij ging toch niet overlopen hé?! Ik dacht dat Jus aan mijn kant stond! "Maar toen kwam Niall...." plakte Justin erachteraan. Meteen liet ik een zucht van verlichting. Thobias keek me aan met rode betraande ogen. Ik kreeg spontaan medelijden met die jongen.
"Ik- euh... Tja... Ben sprakeloos." zei ik als reactie op wat hij me verteld had en haalde mijn schouders op. Ja, dat was het. Ik was sprakeloos. Had er gewoon domweg geen woorden voor.